I want to see mountains again…..

Gisteren scheen de zon nog volop, dus na een frisse duik en een licht ontbijtje gingen we op weg naar Bolzano, ik dacht dat het een klein stukje was, hemelsbreed was dat ook zo, maar de heuvels die ertussen zaten waren toch wel even aanpoten. Gelukkig ging dat prima en na een klim naar 400m konden we via een oude spoorlijn afdalen langs Bolzano in de richting van Merano waar het uiteindelijk 34 graden bleek te zijn, tijd voor een ijsje dus.

Merano is echt een prachtig stadje midden tussen de bergen met een mooie rivier dwars door de stad. En omdat Merano in de regio Alto Adige ligt, een van de rijkste regios van Italië, ziet alles er spik en span uit en waan je je af en toe in een sprookje van de Efteling.

In Merano beginnen de Alpen dan ook echt en we wisten van de vorige keer, toen we met de oude tandem van Augsburg naar Verona gingen, dat we even na Merano een steile klim voor de boeg hadden. We waren hier toch wel bang voor, maar omdat het 's ochtends zo goed ging, wilden we het wel proberen. Het was bloedheet en we werden links en rechts ingehaald door mensen op elektrische fietsen of een enkele wielrenner, maar in ons laagste verzet lukte het prima om onszelf, de tandem en de bepakking omhoog te trappen.

Na een korte pauze en het aanvullen van al het water, besluiten we om nog even door te fietsen naar Schlanders. Daar is een apotheek waar we een antigeen sneltest kunnen laten doen voor we de grens overgaan naar Oostenrijk. Vanaf hier is het nog 50km en 800m steiging naar de grensovergang bij Lago di Resia (het meer met de kerktoren). Aangezien de test beperkt geldig is, hebben we niet al teveel tijd om door Oostenrijk heen te fietsen naar Duitsland, we besluiten om een rustdag te nemen, zodat we straks hopelijk in drie dagen twee passen en 200km kunnen wegtrappen. Voor nu doen we lekker rustig aan, is het weer inmiddels een stuk koeler en zitten we droog in ons tentje!