Film: Toscaanse Bruiloft

Gisteren waren we op Netflix een film aan het uitzoeken, toen we Toscaanse Bruiloft voorbij zagen komen. Een romantische komedie die zich afspeelt in het prachtige Toscane en voor een deel in Florence, een van onze lievelingssteden in Italië. What’s not to like? Nou ehm.. eigenlijk de hele film dus. Met de beste wil van de wereld is dit geen aanrader te noemen.

De sterren van de film waren het schitterende Toscaanse landschap en de Italiaanse acteurs, die er geen moeite mee hadden om lekkere Italiaanse stereotypes neer te zetten. De vader die niet wil dat zijn zoon met een Olandese trouwt, de zoons die voor eeuwig bij la mamma thuis blijven wonen, de burgemeester die onder de tafel een envelopje aanneemt om trouwaktes te ondertekenen en de kok die zijn Italiaanse ziel verkoopt om voor die achterlijke Olandesi pasta carbonara met slagroom te maken. Con la crema! Ma ‘sti cazzi, gli Olandesi, tutti fuori di testa! Porca miseria!

Verder veel bimbo’s, bruiloften en belachelijke plottwists. Maar er was in de hele film één scène die zo leuk was dat we hem twee keer hebben gekeken: een duet tussen Ernst Daniël Smid en Simone Kleinsma. Na een moeilijke fase in hun relatie realiseren ze zich hoeveel ze voor elkaar betekenen en dat zie je: het plezier spettert ervanaf. Van alle stellen in de film zijn zij de enigen die zo’n chemie met elkaar hebben dat je er zelf ook vrolijk van wordt. Kijk maar:

 

Maar welk liedje zingen ze? Christo dacht misschien iets uit een opera en ik hoorde alleen de hele tijd het woord funiculare, wat kabelbaan betekent. Huh? Uit de aftiteling maakten we op dat het lied Funiculì Funiculà heet en dat het een van de beroemdste Napolitaanse liedjes is, samen met ‘O Sole Mio. Het is geschreven in 1880 naar aanleiding van de opening van de kabelbaan op de Vesuvius die toeristen naar de krater van de vulkaan bracht.

Zelfs als je een beetje Italiaans kunt, is de tekst lastig te volgen, omdat het Napolitaanse dialect zo ver van Italiaans afstaat dat het vaak als een aparte taal wordt beschouwd. Dat vind ik natuurlijk machtig mooi, dus voor wie het leuk vindt, staat hieronder de Napolitaanse tekst van het lied + een Engelse vertaling van Wikipedia. En waar blijkt het lied over te gaan? De liefde natuurlijk! Dat kunnen echt alleen Italianen, een liefdeslied schrijven over een kabelbaan.