Hoe zou het zijn om in Italië te wonen? Een paar jaar geleden zat ik op de camping in Noord-Italië het boek La Superba van Ilja Leonard Pfeijffer te lezen en deze gedachte liet me niet meer los. Bij elke bladzijde die ik omsloeg van Pfeijffers ode aan zijn nieuwe thuisstad Genua, bleef ik het me afvragen. Hoe zou ik het vinden om in Italië te wonen? Zou ik het überhaupt willen? Zou het wel kunnen? Misschien als ik gepensioneerd ben? Of zou ik een camping of B&B willen beginnen?
Stiekem was ik best een beetje jaloers op Ilja. Dat hij op een dag op een oude fiets is gestapt naar Italië en daar uiteindelijk niet meer weggegaan is. Daar heb je best wat moed voor nodig, zo ver weg gaan wonen van alles wat je vertrouwd is. Ik dacht niet dat ik dat zou kunnen. Aan de andere kant voelde ik me ook wel met hem verbonden. We hebben allebei Latijn en Grieks gestudeerd en zijn allebei erg gehecht aan onze studentenstad Leiden. Als hij het kan, waarom ik dan niet?
Aan mijn liefde voor Italië zou het in ieder geval niet liggen. Al sinds ik als tiener voor het eerst in Rome kwam, hebben dit land en vooral deze stad me mateloos gefascineerd. De lange geschiedenis die je op elke straathoek terugziet, de prachtige taal waarin zelfs de meest simpele dingen mooi klinken en natuurlijk het gevoel van la dolce vita dat je in dit land krijgt. Wat maakt het allemaal uit, geniet toch van het leven!
Maar de vakantie ging voorbij, mijn gewone leven als docent klassieke talen begon weer en La Superba verdween steeds meer op de achtergrond. Totdat Christo me op een dag achteloos een foldertje liet zien met promotieplaatsen in heel Europa waarop hij kon solliciteren. Het leek hem niet echt wat, maar mijn oog viel meteen op die ene vacature in Italië, in Verona. Daar had hij nog nooit van gehoord, maar het onderzoek leek hem wel interessant, dus zonder erg veel hoop stuurde hij een sollicitatie.
Ook toen hij werd uitgenodigd voor een gesprek, dachten we er nog niet al te veel van. Leuk, een paar dagen naar Verona. Maar toen hij daadwerkelijk werd aangenomen sloeg de twijfel toch wel enigszins toe. Was dit echt wat we wilden, drie jaar weg van onze familie, vrienden en alles wat we gewend waren? Zou ik mijn vaste contract opzeggen voor een mondelinge afspraak met een professor in Verona? Maar het antwoord was toch overtuigend ja. Mocht het allemaal op niets uitdraaien, dan zou het in ieder geval een mooi avontuur zijn.
Vanaf dat moment is het snel gegaan. Ik heb mijn baan opgezegd, we hebben een huis gehuurd zonder het ooit gezien te hebben en we zijn tussendoor ook nog getrouwd. Inmiddels wonen we al twee jaar in Verona, een schitterende stad die nu voor ons echt voelt als thuis. En hoe het nou echt is om in Italië te wonen? Dat wil ik graag met jullie delen in mijn volgende blogs.
Deze blog heb ik eerder gepubliceerd op ditisitalie.nl, het online Italië-magazine met Italiënieuws, leuke verhalen, wetenswaardigheden, tips, recepten, campings, vakantiehuisjes, reizen en van alles meer over Italië.