De taalcursus is weer begonnen!

Geen grasmaaiers meer, niet meer de telefoon opnemen in de office, geen verhalen meer vertellen aan toeristen. Nederlandse toerist: ‘Ja, is dit nou de Ark des Verbonds?’ Ik: ‘Ehm nee, dit zijn tombes van de Middeleeuwse familie Della Scala.’ Nederlandse toerist: ‘O, ja ik dacht omdat het de Arche Scaligere heet dat het wel iets met de Ark des Verbonds te maken zou hebben.’ Oké...

Aan de ene kant is het jammer dat de servizio civile is afgelopen, maar ik ben ook wel opgelucht. Na een jaar elke dag hetzelfde doen, was ik echt wel weer toe aan iets nieuws. En dat komt goed uit, want de taalcursus is weer begonnen! Ik zit inmiddels in niveau B2 en krijg 4x in de week les, dus dat is lekker druk. Vandaag hadden we het over Italiaanse stereotypes. Altijd hilarisch, kijk maar naar dit filmpje:

Komt dit je bekend voor? Mij wel. We moesten in de les ook discussiëren over deze stellingen, in hoeverre ze volgens ons kloppen:

'Tutti simpatici e spiritosi, aperti e pieni di energia. Difficile trovare italiani tristi.’

Ze zijn vriendelijk en hebben humor. Ze zijn open en vol energie. Het is lastig om treurige Italianen te vinden.

‘Guidano male e sono sempre di fretta, non rispettano i pedoni e parcheggiano dove capita.’

Ze rijden slecht en hebben altijd haast. Ze respecteren voetgangers niet en parkeren waar het ze toevallig uitkomt.

'Se la prendono comoda: perché fare oggi quello che si può fare domani? Però si godono la vita.’

Ze maken het zich makkelijk. Waarom zou je vandaag iets doen dat je ook morgen kan doen? Maar ze genieten wel van het leven.

‘Parlano più con le mani che con le parole. E quando parlano, lo fanno a voce altissima!’

Ze praten meer met hun handen dan met woorden. En als ze praten, doen ze dat superhard!

Ik herken vooral de derde stelling. Zowel het feit dat veel Italianen heel anders werken dan wij, als het feit dat ze meer genieten van het leven. Waarschijnlijk hangen die twee ook samen: als je een beetje rustig aan doet, ben je minder gestrest en kan je ook meer genieten. Daar kunnen wij denk ik nog wel wat van leren, ook al ontplof ik af en toe bijna als er weer een Italiaan komt vertellen dat iets niet geregeld is of pas veel te laat.

Over het rijgedrag van de Italianen hoeven we het denk ik niet meer te hebben, want dat is dus complete chaos. En ja, veel Italianen bewegen druk met hun handen als ze praten, soms zelfs zo erg dat ze je bijna in je gezicht slaan. Maar ik ken er eigenlijk maar één die echt heel hard praat en dat is mijn oud-collega Lorenzo als hij zich opwindt over de traagheid van de politiek of hoe slecht bedrijven soms met het milieu omgaan. Dan begint hij zo hard te schreeuwen dat ik meestal maar ergens anders ga zitten, want anders word ik langzaam doof aan m’n linkeroor.

En of alle Italianen vriendelijk zijn? Nee, dat zijn ze zeker niet. Maar ja, van welk volk kun je wel zeggen dat ze allemaal vriendelijk zijn? Ik denk dat de eerste stelling vooral geldt voor Italianen in hun vrije tijd en dan voornamelijk in een bar of restaurant. Daar vind je bijna nooit een trieste Italiaan. Maar op andere momenten kunnen Italianen heel onvriendelijk zijn, vooral als je geen Italiaans spreekt. Maar dat hangt ook weer helemaal van de persoon en de situatie af, want er zijn ook meer dan genoeg Italianen geweest die ons in het begin, terwijl we maar een paar woorden Italiaans spraken, ontzettend goed geholpen hebben.

Dus, wat is de conclusie? Eigenlijk helemaal niks. Natuurlijk kun je in hele grote lijnen verschillen aanwijzen tussen ‘de Italianen’ en ‘de Nederlanders’, maar er zijn altijd mensen die juist helemaal niet passen bij die vooroordelen en dat is maar goed ook. Maar dan is het soms nog wel leuk en grappig om er lekker generaliserend over te praten. Herkennen jullie deze stellingen over Italianen of de voorbeelden uit het filmpje? Ik ben benieuwd!