Af en toe komt ineens de gedachte bij me op dat we binnen een paar maanden alweer gaan remigreren. En regelmatig volgt er dan een lichte paniekaanval, alsof een onzichtbare hand van onderaf mijn hart vastgrijpt en daarna nog even doorgaat naar mijn keel. Ik kende het gevoel al, want in de tijd dat we bezig waren om naar Italië te verhuizen kwam het ook af en toe bij me op. Maar waarom is het er nu weer?
Ik kan zoveel redenen bedenken waarom het er niet zou moeten zijn. Deze keer maken we geen sprong in het onbekende zoals vorige keer, maar gaan we terug naar ons vertrouwde Nederland. We hebben alles onder controle, we weten precies wat we moeten doen voor wanneer en hoe we het gaan aanpakken. Als we iets niet weten, is het ook veel makkelijker uit te zoeken omdat alle informatie in het Nederlands is. En we kunnen inmiddels zo goed Italiaans dat ook de zaken in Italië makkelijk te organiseren zijn.