Spring naar inhoud

7

Is het je wel eens opgevallen dat er in heel veel Nederlandse lekkernijen kaneel zit? Speculaas, pepernoten, appeltaart, krentenbollen, kruidcake, ontbijtkoek, stoofperen: ik vind het allemaal heerlijk. Maar de meeste Italianen dus niet. Als je hier in de supermarkt kijkt, zie je ook nergens taartjes, gebak of koekjes met kaneel. En ook niet met veel roomboter, zoals wij graag lekkere vette boterkoek of roombotercake eten. Het zijn voornamelijk droge koekjes met meel, ei, water, suiker en weinig boter, eventueel aangevuld met noten, zoals de bekende cantucci of sbrisolona.

...lees verder "Op z’n Hollands bakken in Italië: meel, kaneel, bakpoeder en gist"

6

In een vorige blog schreef ik al dat je in Italië wel een privé-zorgverzekering af kunt sluiten, maar dat de huisarts daar niet onder valt, omdat die onderdeel uitmaakt van de nationale, publieke gezondheidszorg (Servizio Sanitario Nazionale), waarvoor je je eerst moet inschrijven. Vandaag zal ik uitleggen wat de SSN is, welke zorg eronder valt en hoe wij ons uiteindelijk hebben weten in te schrijven.

De enige grote fout die je hierbij eigenlijk kunt maken is denken dat het makkelijk zal gaan, want de kans is groot dat het wel wat moeite zal kosten. Dus bereid je erop voor om veel geduld te hebben, rustig te blijven vragen welke documenten je precies nodig hebt en om meerdere keren terug te komen. Dan gaat het waarschijnlijk allemaal uiteindelijk wel lukken.

De felbegeerde tessera sanitaria. (c) Krdan, Wikimedia Commons.

Ik probeer alles zo uitgebreid en duidelijk mogelijk uit te leggen, dus lang verhaal-alert! Voor ik begin, lees ook nog even onze disclaimer, want de informatie die ik geef kan natuurlijk verouderen en is puur gebaseerd op onze ervaringen. Als je iets zeker wilt weten, vraag het dan altijd na bij de betreffende instanties.

...lees verder "Praktische info: een huisarts regelen in Italië"

Gisteren waren we op Netflix een film aan het uitzoeken, toen we Toscaanse Bruiloft voorbij zagen komen. Een romantische komedie die zich afspeelt in het prachtige Toscane en voor een deel in Florence, een van onze lievelingssteden in Italië. What’s not to like? Nou ehm.. eigenlijk de hele film dus. Met de beste wil van de wereld is dit geen aanrader te noemen.

De sterren van de film waren het schitterende Toscaanse landschap en de Italiaanse acteurs, die er geen moeite mee hadden om lekkere Italiaanse stereotypes neer te zetten. De vader die niet wil dat zijn zoon met een Olandese trouwt, de zoons die voor eeuwig bij la mamma thuis blijven wonen, de burgemeester die onder de tafel een envelopje aanneemt om trouwaktes te ondertekenen en de kok die zijn Italiaanse ziel verkoopt om voor die achterlijke Olandesi pasta carbonara met slagroom te maken. Con la crema! Ma ‘sti cazzi, gli Olandesi, tutti fuori di testa! Porca miseria!

...lees verder "Film: Toscaanse Bruiloft"

Als je een liefhebber bent van rode wijn en je wilt jezelf een groot plezier doen, dan moet je absoluut een keer wijn komen proeven in (de buurt van) Verona. Tussen de stad en het Gardameer ligt namelijk het beroemde Valpolicella-wijngebied en ik kan oprecht zeggen dat ik nog nooit een Valpolicella-wijn heb gedronken die niet lekker was. En dat wil wat zeggen, want we hebben er al heel veel geproefd in de twee jaar dat we hier nu wonen. Maar waar kun je die lekkere Valpolicella proeven in Verona? Ik zet alle opties voor je op een rijtje en vertel waar wij uiteindelijk voor gekozen hebben.

De wijngaarden in de Valpolicella-regio bij Marano.

...lees verder "Wijn proeven in de Valpolicella bij Verona"

Naast alle leuke veganistische tentjes die Verona rijk is, hebben we hier ook nog een 100% vegetarische bar: Ziga Bar. Het is een hele gezellige, sfeervolle plek, waar helemaal niet zo’n eco-bio-geitenwollen sokken-ik was m’n haar nooit-sfeer hangt als je misschien zou verwachten. Het is juist een hele hippe tent, waar je ook nog eens lekker kunt eten.

...lees verder "Vega(n) in Verona: Ziga Bar"

2

Afgelopen weekend zijn we voor het eerst in Italië op wintersport geweest samen met Barry en Bonnie. Zo bijzonder dat je met 3-5 uurtjes rijden vanuit Verona (afhankelijk van of je in een sneeuwstorm terechtkomt of niet) al tussen de bergen kan zitten in de provincie Alto-Adige. We logeerden in een superschattige B&B in Campitello di Fassa, waar het eruitziet alsof je in Oostenrijk bent met al die gemütliche houten huisjes. Ook het sneeuwvrij houden van de wegen werd met Oostenrijkse precisie gedaan. Maar Alto-Adige heeft het beste van beide werelden, want het eten is gewoon heerlijk op z’n Italiaans.

Zo heb ik genoten van spinazie-gnocchi die lekker lagen te zwemmen in een flinke plas boter en salie. Ook de scialatielli met tomatensaus, basilicum en véél káás waren overheerlijk. Ik had nog nooit van deze soort pasta gehoord, maar het zijn een soort dubbellaagse tagliatelle (van die platte spaghetti’s), die oorspronkelijk uit het zuiden van Italië afkomstig zijn. Na een dagje boarden gaan die er zeker wel in. Maar de hoofdprijs gaat wat mij betreft naar de bombardino, blijkbaar een bekend fenomeen in skigebieden, maar voor mij een grote verrassing!

Bombardino (c) Michela Simoncini, Wikimedia Commons

...lees verder "Proberen of negeren: bombardino"