Santa Anastasia is de grootste kerk van Verona. Dat merk je ook wel als je vanaf de achterkant aan de Adige komt aanfietsen en je wil bij de hoofdingang komen: muren en kapellen blijven elkaar maar opvolgen. En dan heb ik het nog niet eens over de hoogte! De buitenkant van de Santa Anastasia met z’n rode baksteentjes lijkt misschien niet zo interessant, maar dat komt doordat het oorspronkelijke bouwplan voor de kerk nooit helemaal is uitgevoerd. En zoals je uit Aladdin weet, gaat het niet alleen om de buitenkant, wat binnenin zit telt juist..
Imposant, dat is de Santa Anastasia vanaf het moment dat je binnenkomt. Vanwege de grootte, maar ook dankzij de vele fresco’s, schilderijen en beelden die er te zien zijn. In tegenstelling tot de San Fermo, geeft de Santa Anastasia je helemaal niet het gevoel van chaos en overkill, omdat de kunstwerken netjes gestructureerd opgesteld zijn tussen de dikke romaanse pilaren en elegante gotische bogen. De warme rode kleur van de pilaren en het marmer op de vloer komt ook weer terug in de prachtige schilderingen op het plafond, waardoor het één mooi, rustgevend geheel vormt.
Die schilderingen zijn voor mij meteen het allermooiste van de hele kerk. De soms abstract en soms realistisch geschilderde bladeren, bloemen en planten lijken over het plafond naar beneden te groeien. De oudste, simpelere en (vind ik) mooiste creaties vind je dichtbij het altaar en naarmate je richting de hoofdingang loopt, worden de versieringen steeds recenter, kleurrijker en realistischer. Het maakt van de Santa Anastasia een soort enorme tuin waar je rustig kunt zitten kijken om te genieten van al het moois dat er verder te zien is.
En er is veel moois te zien! Als je bijvoorbeeld naar het plafond kijkt op het derde kruisgewelf vanaf de entree, kun je San Pietro Martire herkennen. Deze heilige, die afkomstig is uit Verona, wordt bizar genoeg vaak afgebeeld met een enorm mes of een bijl midden door z’n hoofd. Dit verwijst (zoals vaak bij heiligen) naar de manier waarop hij aan zijn einde is gekomen: Pietro werd onderweg van Como naar Milaan vermoord op aandringen van de Katharen, omdat hij als Dominicaner priester te succesvol was in het bekeren van mensen tot het ware katholieke geloof. De kerk wordt weliswaar Santa Anastasia genoemd, omdat hij gebouwd is op de plek van een vroegere kerk die Santa Anastasia heette, maar officieel is de kerk gewijd aan deze San Pietro Martire. Je kunt hem ook van wat dichterbij zien op het eerste altaar links van de entree:
Een andere mooi onderdeel van de kerk is het fresco van Sint Joris. Je ziet hem deze keer niet alleen met een draak, maar ook met een prinses. Eigenlijk best bijzonder dat een Middeleeuws verhaal over een ridder die een prinses redt van zoiets sprookjesachtigs als een draak, toch is blijven kleven aan deze Christelijke heilige en dus ook zonder problemen afgebeeld kan worden in een kerk. Dit fresco, geschilderd door Pisanello in de 15e eeuw, is zelfs een van de beroemdste meesterwerken uit de hele Santa Anastasia. Helaas moet je wel een beetje je best doen om er iets van te zien, omdat het hoog op de muur geschilderd is en ernstig beschadigd is door jarenlange lekkages.
Erg jammer, want juist het beschadigde gedeelte beeldt het hol van de draak af. Op het nog goed bewaarde gedeelte zie je Sint Joris met z’n paard, de prinses, een stad op de achtergrond, wat stedelingen en ehm.. twee opgehangen mannen. Superinteressant allemaal, maar ik wil die draak zien! Gelukkig is er nog genoeg van het beschadigde gedeelte over om te kunnen zien dat de draak meer een soort gevleugelde hagedis was, maar dat hij wel de schrik van de omgeving moet zijn geweest als je kijkt naar alle dierlijke en menselijke botten die er in zijn hol liggen. Awesome! Dankzij de video die in de kerk afgespeeld wordt, kun je ook de details van het fresco goed bekijken.
Als je nog niet uitgekeken bent, kun je nog op zoek gaan naar de twee Gobbi (gebochelden): beelden van krom staande mannetjes die allebei een stenen bassin met heilig water omhoog houden. Uniek voor de Santa Anastasia! De mannetjes zouden symbool staan voor de Veronese bevolking, die gebukt ging onder de hoge kosten die de bouw van de Santa Anastasia met zich meebracht. Verder kun je op zoek gaan naar het altaar dat (net als in de San Fermo) geïnspireerd is op de Arco dei Gavi, de Romeinse triomfboog bij Castelvecchio.
Zo kan ik nog wel even doorgaan met mooie dingen noemen, maar dat doe ik niet. Ga erheen, huur die audioguide voor drie euro en ga zelf lekker kijken. Als je net zo veel geluk hebt als ik en je komt in december, is er zelfs misschien wel een organist die kerstliedjes aan het oefenen is!
Lees meer over de andere grote kerken van Verona: San Zeno en San Fermo.