Spring naar inhoud

5

Het Italiaanse openbaar vervoer staat niet erg goed bekend en dat is een understatement. Bijna iedereen die ik erover spreek, heeft er wel eens een slechte ervaring mee gehad. En inderdaad, de meeste bussen rijden niet op tijd en het is niet vreemd als er één minuut van tevoren alleen in het Italiaans wordt omgeroepen dat de trein van een ander spoor vertrekt en iedereen dus ineens begint te rennen. Maar de bussen rijden, de treinen rijden (meestal dan hè) en als je niet al te pietje-precies bent, kun je er veel plezier van hebben.

Trenitalia, Italo, frecciarossa, frecciargento, regionale veloce, binario: wat je allemaal wel niet moet weten om de trein te pakken in Italië. Eerlijk gezegd dacht ik dat het overal in Europa wel zo’n beetje hetzelfde ging qua treinen: kaartje kopen en instappen, simpel toch? Maar eigenlijk is het in Nederland al niet zo simpel, want als je niet weet hoe een OV-chipkaart werkt, kom je ook niet zo ver. Ook Italië heeft zo zijn eigenaardigheden als het op treinen aankomt, dus als je van plan bent om per spoor te gaan reizen in Italië, lees dan eerst even deze tips.

Een Frecciargento op station Venezia Santa Lucia. (c) Wikimedia Commons, Tobias Köhler

...lees verder "Met de trein reizen in Italië"

6

In een vorige blog schreef ik al dat je in Italië wel een privé-zorgverzekering af kunt sluiten, maar dat de huisarts daar niet onder valt, omdat die onderdeel uitmaakt van de nationale, publieke gezondheidszorg (Servizio Sanitario Nazionale), waarvoor je je eerst moet inschrijven. Vandaag zal ik uitleggen wat de SSN is, welke zorg eronder valt en hoe wij ons uiteindelijk hebben weten in te schrijven.

De enige grote fout die je hierbij eigenlijk kunt maken is denken dat het makkelijk zal gaan, want de kans is groot dat het wel wat moeite zal kosten. Dus bereid je erop voor om veel geduld te hebben, rustig te blijven vragen welke documenten je precies nodig hebt en om meerdere keren terug te komen. Dan gaat het waarschijnlijk allemaal uiteindelijk wel lukken.

De felbegeerde tessera sanitaria. (c) Krdan, Wikimedia Commons.

Ik probeer alles zo uitgebreid en duidelijk mogelijk uit te leggen, dus lang verhaal-alert! Voor ik begin, lees ook nog even onze disclaimer, want de informatie die ik geef kan natuurlijk verouderen en is puur gebaseerd op onze ervaringen. Als je iets zeker wilt weten, vraag het dan altijd na bij de betreffende instanties.

...lees verder "Praktische info: een huisarts regelen in Italië"

1

In al die anderhalf jaar dat we in Verona wonen, zijn we nog nooit naar de film geweest. En dat terwijl het niet moeilijk is, want de UCI Cinema is een kwartiertje fietsen van ons huis. Er waren ook best films die we hadden willen zien, zoals de nieuwste Pirates of the Caribbean of de live-action versie van Belle en het Beest met Emma Watson. Maar er was altijd één probleem: alle, letterlijk álle films zijn in het Italiaans nagesynchroniseerd. Dat is verschrikkelijk om twee redenen. Ten eerste, ook al doen we goed ons best op de taalcursus, nagesynchroniseerde films zonder ondertiteling zijn voor ons eigenlijk niet te begrijpen. Het gaat veel te snel en de woorden en zinnen zijn te ingewikkeld. Daarbij, ook al hebben ze in Italië superveel professionele nasynchroniseerders, als ik Emma Watson zie, wil ik ook Emma Watson horen. Met haar stem. In het Engels. En dat heeft ons er dus altijd van weerhouden om hier naar de bios te gaan.

Tot gisteravond. Ik was er namelijk achtergekomen dat er 1 of 2x per week op een voor Italianen vreselijk onaantrekkelijk tijdstip een film in de originele taal wordt vertoond. Wat een openbaring! En voor ons is het niet eens zo erg dat het altijd op dinsdag of woensdag rond 19:30 is, want wij zijn dan al lang klaar met eten, terwijl de meeste Italianen dan net aan tafel gaan. Een film in het Engels en tijdens etenstijd: dat zou Italianen best nog wel eens af kunnen schrikken. Maar dat we om 19:25 aan zouden komen en dat er letterlijk nog niemand in de zaal zou zitten? Dat hadden we nou ook weer niet gedacht. Toen de film zou beginnen, zag de zaal er zo uit:

Christo in de UCI Cinema. Achter hem zitten nog 3 hele personen.

...lees verder "Naar de film in Verona"

10

Het klinkt zo makkelijk: je wilt naar Italië verhuizen, dus je vraagt een Italiaanse zorgverzekering aan en als dat gelukt is, zeg je je zorgverzekering in Nederland op. Maar zo makkelijk kan het natuurlijk niet zijn.  Daarom schrijf ik vandaag over de verschillende vragen en obstakels waar wij tegenaan zijn gelopen, in de hoop dat iemand hier op een dag iets aan heeft. De informatie kan natuurlijk verouderen en is puur gebaseerd op onze ervaringen, vandaar deze disclaimer. Als je iets zeker wilt weten, vraag het dan altijd na bij de betreffende instanties.

Moet je je überhaupt in Italië laten verzekeren?
Grote kans dat het uiteindelijk wel lukt om een Italiaanse zorgverzekering te krijgen. Maar als je je Nederlandse verzekering kunt behouden, scheelt dat wel een hele hoop gedoe. Hier kun je meer lezen over wanneer je wel of geen recht hebt op een Nederlandse zorgverzekering. Als je bijvoorbeeld gaat studeren in het buitenland, zonder dat je een vergoeding krijgt of een bijbaantje hebt, dan kun je je Nederlandse zorgverzekering gewoon houden. Voor ons was het anders, omdat we hadden besloten dat we ons wilden inschrijven bij de gemeente Verona, waardoor we ons moesten uitschrijven in Nederland. Daardoor konden we onze zorgverzekering sowieso niet houden.
...lees verder "Praktische info: hoe regel je een zorgverzekering in Italië?"

3

[Deze blog had ik een jaar geleden al geschreven, maar ik was hem eigenlijk een beetje vergeten. Maar nu ik bezig ben een huisarts te regelen is ook de codice fiscale ineens weer relevant. Uiteindelijk wil ik graag een overzicht maken van wat we hier allemaal hebben moeten regelen en hoe we dat gedaan hebben, zodat het voor iemand anders misschien wat makkelijker gaat volgende keer (denk: bankrekening, zorgverzekering, residentie bij de gemeente, belastingaangifte, huisarts enz.). Al dat leuks en meer dus binnenkort, maar vandaag de codice fiscale.]

Als ik aan Italië denk, dan denk ik aan lekker weer, ijs en pizza, kerken en Romeinen. Maar ook bureaucratie. Dus met bijzonder lage verwachtingen stapte ik vanochtend op de fiets naar het Agenzia delle Entrate (min of meer de belastingdienst) om een codice fiscale aan te vragen. Een codice fiscale is het Italiaanse burgerservicenummer (BSN) en je hebt het hier voor bijna alles nodig: een huurcontract tekenen, gas, water en licht aanvragen, je zorgverzekering, sportabonnement, een mobiel telefoonnummer aanvragen en zelfs (heb ik gehoord, maar misschien is het een grap) iets online bestellen. De code bestaat uit een ingenieuze combinatie van je naam, geboortedatum, geboorteplaats en nog meer dingen, waar Christo en Wikipedia je alles over kunnen vertellen.

Zo wordt je codice fiscale 'berekend' (© codice-fiscale.biz)

...lees verder "Praktische info: codice fiscale"

2

Toch nog iets van thuis tussen alle nieuwe spullen.

[Dit is het vervolg van het stukje over borgo Roma]

Zou het ooit gaan lukken om vanuit Nederland een appartement in Verona te regelen? We wisten het niet zeker. Alternatieve ideeën: eerst een maandje in een AirBnB overnachten of de caravan van opa Joop en tante An lenen en die hier op de camping neerzetten. Maar gelukkig wilde Emanuela ons nog wel een keer helpen: ze heeft samen met Christo letterlijk een hele ochtend met Italiaanse tussenpersonen zitten te bellen, net zo lang tot we de persoonlijke contactgegevens van de verhuurders hadden. Binnen een dag waren er twee mensen bereid om hun appartement aan ons te verhuren. We hebben gekozen voor het appartement van Luisa, omdat zij haar dochter Giulia in het Engels met ons liet communiceren, wat het zo veel makkelijker voor ons heeft gemaakt.
Lees verder

‘Wonen jullie in borgo Roma? O wat saai, daar gebeurt nooit wat en er wonen alleen maar gezinnen.’ Over het algemeen krijgen we zo’n soort reactie als we vertellen waar we wonen. Maar eigenlijk is het juist heel fijn om hier te wonen. De bètafaculteit is naast de deur en we wonen precies tussen 2 grote wegen in, dus er zijn 4 bushaltes in de buurt, maar we hebben bijna geen herrie van de weg. En inderdaad, er gebeurt hier geen reet. Maar als je wilt dat er wél iets gebeurt, ben je met 20 minuten fietsen in het centrum.

Dat we hier terecht gekomen zijn is eigenlijk puur geluk. Afgelopen herfstvakantie hebben we de verschillende wijken een beetje gescout. Toen hebben de Italianen waar we bij in de AirBnB zaten ook uitgelegd dat een wijk (borgo) hier vaak genoemd wordt naar een andere grote stad die verderop in dezelfde richting als de wijk ligt. Borgo Roma is dus ten opzichte van het centrum in het zuiden en borgo Venezia in het oosten (zie plaatje). Goed voor je Italiaanse topografie! 😉 Het allerliefst wil iedereen wonen in borgo Trento. Daar beginnen de bergen, dus je zit middenin de natuur en toch dichtbij de stad. Je hebt van daaruit ook een prachtig uitzicht op het oude centrum. Maar daar zijn de prijzen ook wel naar. Verder is de universiteit helemaal aan de andere kant van de stad. Misschien dat we daar een appartement kopen als we gepensioneerd zijn 😉 Borgo Roma is dus niet de mooiste wijk van de stad en als je vanuit hier richting de Lidl en het station fietst, merk je ook wel dat het meer vervallen en crimineler wordt. Maar toch besloten we dat het voor ons het handigst was om hier te gaan wonen. Maar dan nog een appartement vinden …
Lees verder