Categorie: Italiaanse taal

Het allermooiste aan de Italiaanse taal vind ik dat deze zo flexibel is. Je kunt aan woorden van alles vastplakken en dan krijgen ze opeens een hele andere betekenis. Het Italiaans heeft bijvoorbeeld naast verkleinwoorden (fiets - fietsje), ook vergrootwoorden. Om een woord te vergroten moet je er -one achter plakken. Soms maakt dit de betekenis van het woord letterlijk groter, maar soms gaat het ook een hele andere kant op. Kijk maar:

Bacio = zoen               bacione = dikke zoen
Barba = baard            barbone = zwerver
Strega = heks             stregone = tovenaar

De Italiaanse verkleinwoorden (die kunnen eindigen op -ino/a, -etto/a, ello/a en nog een aantal andere varianten) klinken precies zoals wat ze betekenen, iets kleins en schattigs:

Cucchiaio = lepel                       cucchiaino = theelepel
Cappuccio = kap/capuchon     cappuccino = kapje / cappuccino
Telefono = telefoon                  telefonino = mobiele telefoon (ook wel cellulare)
Casa = huis                                 casetta = (vakantie)huisje

...lees verder "Mijn favoriete Italiaanse verklein- en vergrootwoorden"

“Wie is Mina?”, vroeg ik aan mijn docente op de taalcursus. Ze was er even stil van. “Heb je echt nog nooit van Mina gehoord?” Nee, dat had ik echt niet. En dat was duidelijk niet alleen een beetje vreemd, maar gewoon zo goed als onvoorstelbaar. Mina is namelijk de populairste Italiaanse zangeres van de afgelopen decennia in heel Italië. En ik kende haar niet? Ongelofelijk.

Inmiddels begrijp ik waarom het zo erg was dat ik Mina niet kende. Mina is namelijk geweldig. Ze is de enige Italiaanse zangeres die in zes verschillende decennia met een album op nummer 1 heeft gestaan in Italië. Toch heeft ze in Nederland maar één keer een hit gescoord, in 1962 met het Duitstalige Heisser Sand. Dit nummer is uiteindelijk vooral bekend geworden in de Nederlandstalige versie Brandend Zand, gezongen door Anneke Grönloh. Niet zo raar dus dat we Mina in Nederland niet zo goed kennen.

...lees verder "Mina: een levende legende"

Geen grasmaaiers meer, niet meer de telefoon opnemen in de office, geen verhalen meer vertellen aan toeristen. Nederlandse toerist: ‘Ja, is dit nou de Ark des Verbonds?’ Ik: ‘Ehm nee, dit zijn tombes van de Middeleeuwse familie Della Scala.’ Nederlandse toerist: ‘O, ja ik dacht omdat het de Arche Scaligere heet dat het wel iets met de Ark des Verbonds te maken zou hebben.’ Oké...

Aan de ene kant is het jammer dat de servizio civile is afgelopen, maar ik ben ook wel opgelucht. Na een jaar elke dag hetzelfde doen, was ik echt wel weer toe aan iets nieuws. En dat komt goed uit, want de taalcursus is weer begonnen! Ik zit inmiddels in niveau B2 en krijg 4x in de week les, dus dat is lekker druk. Vandaag hadden we het over Italiaanse stereotypes. Altijd hilarisch, kijk maar naar dit filmpje:

Komt dit je bekend voor? Mij wel. We moesten in de les ook discussiëren over deze stellingen, in hoeverre ze volgens ons kloppen:

...lees verder "De taalcursus is weer begonnen!"

‘Dus, spreek je al vloeiend Italiaans, Manja??’ Hahaha, nee. Magari! (= mocht ik willen) Maar in de meeste situaties kan ik me nu gelukkig wel aardig redden. Ik heb bijvoorbeeld vanochtend gebeld om een afspraak te maken voor het onderhoud van de verwarmingsketel. Dan ben ik altijd nog wel een beetje zenuwachtig. En ja, ik schrijf de eerste zin die ik moet zeggen helemaal uit, dan kan ik die gewoon voorlezen zonder na te denken. Maar het lukt wel! En daar ben ik best wel trots op.

Je zou denken dat Italiaans leren steeds makkelijker wordt naarmate je meer leert. Dat dacht ik in ieder geval. En aan de ene kant klopt dat ook, maar aan de andere kant juist helemaal niet. Een voorbeeld hiervan zijn de nieuwe woorden die ik nu moet leren. Aan de ene kant zijn die makkelijker, want de ingewikkeldere woorden die ik nu leer zijn vaak internationaler en daardoor logischer. Woorden voor huis, kind, boom, gooien, fietsen enzo verschillen per taal behoorlijk veel, terwijl bijvoorbeeld il/la candidate = de kandidaat, la fotosintesi = fotosynthese en urgente = urgent. Aan de andere kant zijn de woorden die ik nu moet leren vaak niet meer zo duidelijk. Eerst was het: één woord = één betekenis, zoals gelato = ijsje, lavatrice = wasmachine, fragola = aardbei. Maar nu leer ik sistemazione, wat ‘ordening’, ‘baan’ of ‘onderdak’ kan betekenen. Of deze: valorizzazione is het geven van waarde aan iets. Dat kunnen wij niet eens zeggen in één woord!

...lees verder "Italiaans leren na een jaar in Verona"

Het is weer zover, dames en heren: het Eurovisiesongfestival begint vanavond met de eerste halve finale. Voor Nederland wordt het pas komende donderdag spannend als Waylon met zijn liedje “Outlaw In 'Em” mag proberen om de finale te bereiken. Als grote liefhebber van het onderdeel 'achterklap' op nu.nl ben ik natuurlijk helemaal op de hoogte en denk ik niet dat het gaat lukken, want vooral de performance zit blijkbaar niet zo goed in elkaar met vier musici die uiteindelijk dansers blijken te zijn. Of zoiets.

Voor Italië wordt het pas zaterdag tijdens de finale spannend, want als onderdeel van de 'grote vijf' (Frankrijk, Duitsland, Engeland, Spanje, Italië) hebben ze een vrijkaartje voor de finale (wat een aso’s!). Ze doen mee met het lied dat dit jaar ook de winnaar was van het populaire Italiaanse liedjesfestival Sanremo, dat elk jaar in de stad San Remo (in Ligurië) wordt gehouden om het beste Italiaanstalige nummer van het jaar te kiezen. Meestal ben ik niet zo van het songfestival, maar ik moet toegeven dat ik dit oprecht een mooi nummer vond. Dat heeft er ook deels mee te maken dat ik nu een beetje begrijp wat ze zeggen en daarom leek het me leuk om jullie het nummer te laten horen en een beetje te vertellen waar het over gaat. Ben benieuwd wat jullie ervan vinden!

...lees verder "Wat sturen de Italianen eigenlijk naar het Eurovisie Songfestival?"

Als je hier in Italië afstudeert aan de universiteit is dat natuurlijk een groot feest. Dat vier je door heel veel te gaan eten en drinken met je vrienden terwijl zij je als een soort vrijgezellenfeest grandioos voor lul proberen te zetten. Een paar weken geleden is Manuelone (letterlijk: grote Manuel), de masterstudent in onze groep, afgestudeerd en nu mag hij zich dan officieel dottore magistrale noemen. Dat is iets anders dan in Nederland, want daar zou hij een doctorandus zijn.

Gelukkig woont hij niet in Nederland en mochten we het volgende voor hem zingen (hoewel het meestal meer schreeuwen is): “Dottore, dottore, dottore del buso del cul! Vaffancul, vaffancul!”. Wat vertaald kan worden naar dit: “Dokter, dokter, dokter van het kontgat! Fuck you, fuck you!”. Wij denken dat ze proberen te zeggen dat ze heel trots zijn, maar dat je niet naast je schoenen moet gaan lopen. Het levert in ieder geval altijd leuke situaties op, want het liedje wordt door de hele stad en de universiteit geschreeuwd door de vrienden van de desbetreffende verse dottore magistrale.

...lees verder "Dottore, dottore, dottore del buso del cul! Vaffancul, vaffancul!"