Ik vind autorijden niet relaxed, nooit gevonden ook. Daarom leek het me extra moeilijk om in Italië te gaan rijden, want het verkeer hier staat nou niet echt bekend als het toppunt van goed geregeld. En ja, die reputatie klopt voor een groot deel ook wel en als je hier wel eens hebt gereden, dan komt dit je vast bekend voor: de wegen zijn slecht onderhouden, waardoor je constant de kuilen in de weg aan het ontwijken bent. Ook is er niet zo goed nagedacht over hoe de wegen aangelegd zijn, zelfs in de moderne gedeeltes van Verona zoals Borgo Roma. Zo gebeurt het dat je hier vrolijk aan het rijden bent, je ziet het kruispunt waar je moet zijn al een paar honderd meter verderop. MAAR! Opeens staat er dat de straat vanaf nu ‘verboden in te rijden’ is en dat je schuin rechtsaf moet slaan. Het kruispunt zie je daarna nooit meer terug. Wie verzint dat?? En probeer maar eens de snelweg op te komen vanaf hier: het voelt alsof je eerst drie rondjes om de oprit hebt gereden voordat je er daadwerkelijk op mag. Ook het rijgedrag van de Italianen staat nou niet als voorbeeldig bekend. Er wordt getoeterd voor álles, de verkeersregels worden genegeerd door iedereen en zijn mamma en de controle op bellen/appen onder het rijden is nihil, waardoor de straat soms net klas 1C lijkt die allemaal onder hun tafel op de groepsapp proberen te kijken. En waarom zou je op één bepaalde rijbaan gaan rijden als je ook gewoon midden over de lijn op twee banen kan rijden? Net zo makkelijk, toch?
In het begin was dat allemaal ontzettend wennen, maar toch: ik rij hier nu lekkerder dan ik in Nederland ooit gedaan heb. Waarom? In Nederland heb ik het gevoel dat ik er meteen op aangekeken word als ik ook maar 1cm naast m’n parkeervak sta. Laat staan als ik iets heel doms doe en ergens ontzettend in de weg sta. Tuurlijk, als je dat hier doet zullen ze toeteren, ze zullen handgebaren maken, maar 3 minuten later staan ze zelf ook ergens midden op de weg, omdat er geen vakje voor afslaand verkeer is. Of omdat ze toch rechtdoor moesten, terwijl ze bij het stoplicht voor rechtsaf stonden. Niet alleen is het allemaal niet zo ontzettend goed geregeld op de weg, de mensen doen ondertussen ook gewoon maar wat. En eigenlijk word ik daar best relaxed van. Het boeit niet zo als je per ongeluk als een achterlijke gladiool rijdt, want er zijn zo veel anderen die daar ongeveer hun persoonlijke rijstijl van hebben gemaakt, dat je gewoon lekker mee lijkt te doen met de rest. En ja, ik schrik me dood als ze keihard uit een zijstraat komen aanrijden en dan hun auto half op de weg planten alsof ze voorrang hebben. Of als op de snelweg wordt aangegeven dat mijn baan gaat afslaan, terwijl ik dat helemaal niet wil (en dat dan achteraf blijkt dat het ook helemaal niet zo is). En oké, het feit dat de auto van de buurman bestaat uit blauwe, zwarte, zilveren en rode onderdelen zegt vast wel iets over hoe vaak blikschade hier voorkomt. Maar ik vind het zo lekker dat het allemaal niet zo netjes hoeft. En bijkomend voordeel: ik ben totaal toeter-immuun geworden. Er toetert hier zo vaak iemand, dat ik inmiddels altijd denk dat het wel voor iemand anders bedoeld zal zijn (ook als dat helemaal niet zo is :p). En dat terwijl ik in Nederland altijd dacht dat er tegen mij getoeterd werd!
Als afsluiter nog een nuttige tip voor als je hier een keer komt te rijden zonder navigatie: je kan nooit dezelfde weg terugrijden als je heen gereden bent. Altijd zal er ergens in je route een straatje eenrichtingsverkeer zijn geweest, zonder dat het je is opgevallen, waardoor je 1 tot 20 kilometer om moet rijden om weer terug te komen naar waar je vandaan kwam. Dat is balen. Maar als je het al van tevoren ziet aankomen, dan kun je er alleen maar om lachen als het wéér gebeurt. Geloof mij maar.
