Proberen of negeren: bombardino

Afgelopen weekend zijn we voor het eerst in Italië op wintersport geweest samen met Barry en Bonnie. Zo bijzonder dat je met 3-5 uurtjes rijden vanuit Verona (afhankelijk van of je in een sneeuwstorm terechtkomt of niet) al tussen de bergen kan zitten in de provincie Alto-Adige. We logeerden in een superschattige B&B in Campitello di Fassa, waar het eruitziet alsof je in Oostenrijk bent met al die gemütliche houten huisjes. Ook het sneeuwvrij houden van de wegen werd met Oostenrijkse precisie gedaan. Maar Alto-Adige heeft het beste van beide werelden, want het eten is gewoon heerlijk op z’n Italiaans.

Zo heb ik genoten van spinazie-gnocchi die lekker lagen te zwemmen in een flinke plas boter en salie. Ook de scialatielli met tomatensaus, basilicum en véél káás waren overheerlijk. Ik had nog nooit van deze soort pasta gehoord, maar het zijn een soort dubbellaagse tagliatelle (van die platte spaghetti’s), die oorspronkelijk uit het zuiden van Italië afkomstig zijn. Na een dagje boarden gaan die er zeker wel in. Maar de hoofdprijs gaat wat mij betreft naar de bombardino, blijkbaar een bekend fenomeen in skigebieden, maar voor mij een grote verrassing!

De bombardino is een warme drank met een flink alcoholpercentage. Vandaar ook de naam, die met een beetje goede wil te vertalen is als ‘bommetje’. Misschien voor sommigen een beetje afstotelijk, maar het drankje is geel. Dat komt doordat het belangrijkste ingrediënt ‘VOV’ is, een likeur die nog het meest vergelijkbaar is met advocaat, maar dan minder dik. De vreemde naam VOV komt van het Venetiaanse dialectwoord voor eieren, vovi, waar de likeur van gemaakt wordt. De bombardino bestaat voor de helft uit VOV en voor de andere helft uit brandewijn met een flinke toef slagroom erbovenop. Best wel heftig, maar zo lekker als je een dagje op de piste hebt gestaan!

Er zijn ook andere varianten van de bombardino die ik zelf niet heb geproefd, maar die wel goed klinken. De Calimero wordt bijvoorbeeld gemaakt door koffie toe te voegen. Het duurde even voor ik de naam begreep, maar nu ik erachter ben, kan ik het toch niet laten om te vertellen: Calimero is net zo donker als koffie en de eierdop op z’n hoofd staat voor de VOV. Leuk, toch? Meer voor de hand liggende namen hebben de Pirata, waarvoor je rum moet toevoegen, en de Scozzese (Schotse), die gemaakt wordt met whisky. Het schijnt dat het per skigebied verschilt welke varianten er geschonken worden, dus wie weet dat ik volgend jaar een andere versie tegenkom.

Ik zeg dus zeker proberen, al is Christo het daar totaal niet mee eens. Hij vindt de bombardino veel te sterk en het valt bij hem ook niet in de smaak dat het warm is. Zijn advies, bestel lekker een ouderwets goede warme chocomel. Of een Wienerschnitzel, das pas echt lekker.