Ik zit op het balkon. De zon is net ondergegaan en de vleermuizen zeilen omstebeurt over mijn hoofd heen. Zijn het er drie? Of tien? Ik kan het niet bijhouden, zo snel maken ze hun rondjes. Het lijkt me leuk als er een keer eentje stil komt zitten (of hangen), zodat ik hem goed kan bekijken. Maar die kans is niet zo heel groot, dus ik probeer ze zo goed mogelijk te bekijken terwijl ze in het halfdonker voorbij zoeven.
Niet zo heel bijzonder, zo’n avondje op het balkon zitten, zou je denken. Maar nu ik dit schrijf realiseer ik me dat ik al meer dan een maand niet op het balkon heb gezeten. WTF?? Hoezo?? Je hebt toch een balkon? Het is zomer, wat doe je dan in je vrije tijd?? Ehm.. ja.. eigenlijk is het hier dus binnen meestal lekkerder dan buiten. ’S ochtends om 9 uur doe ik de luiken aan de balkonkant van het huis naar beneden om het binnen nog enigszins leefbaar te houden, omdat de zon aan die kant van het huis opkomt. Het zijn hele goede Italiaanse rolluiken, die het huis pikdonker maken. Gelukkig komt er nog een beetje licht door het slaapkamerraam aan de andere kant van het huis.
Begin van de middag is dan ongeveer het moment dat ik zelfs als ik stil zit begin te zweten in m’n knieholtes en dan zet ik de airco aan. De zon staat dan midden op het dak en wij zitten daar op de 4e verdieping net onder, dus dat voel je wel. Wil je een grapje horen dat ik heb bedacht en te pas en te onpas aan iedereen vertel? Ik doe aan omgekeerde Bikram yoga, omdat ik als ik yoga doe eerst de airco aanzet, zodat ik niet al te veel zweet. Hahaha! Sorry 😛
Gelukkig kunnen de luiken als de zon midden boven het dak staat weer omhoog, dus dan voel ik me iets minder een Orc die in de Mines of Moria woont. Tegen vieren komt de zon aan de andere kant van het huis en dan doe ik het luik voor het slaapkamerraam dicht. Gisteren hebben we rond half 8 nog een wandelingetje gemaakt na het eten, maar volgende keer doen we dat gewoon om half 10 ofzo, want het was 33 graden en de zon was nog steeds veel te heet.
Maar nu zit ik op het balkon, want de Heer heeft ons vandaag een heerlijke, keiharde regenbui gegeven! Je voelde het vanochtend om 5 uur al een beetje aankomen, de wind suisde als een gek om het gebouw heen en je hoorde alle buren opstaan om hun spulletjes op het balkon in veiligheid te brengen. Er was alleen nog geen regendruppel te bekennen.. o de spanning! Toen ben ik vanochtend in het park gaan werken. Het was bewolkt, maar nog steeds geen regen. Ik werd al een beetje bang dat de Heer ons vergeten was. Maar zowaar, vanmiddag begon het zo hard te waaien dat ik het roze gebloemde stoelkussentje van onze onvoorzichtige buren 4 verdiepingen naar beneden zag waaien. En wat een pech, het waaide uiteindelijk het gat naar de garage in, dus helemaal naar -2. Ik zette alle ramen en deuren wagenwijd tegen elkaar open en binnen no-time begon het te stortregenen alsof we weer thuis waren. Helaas duurt zo’n heerlijke plensbui nooit lang, maar wat ben ik blij dat het nu nog maar 23 graden is.
Dus of ik al aan het wennen ben aan het weer hier in Italië? Niet echt. Ik hou gewoon niet van temperaturen boven de 35 graden. Al had ik in Nederland gezegd dat ik niet hou van temperaturen boven de 30 graden, dus ergens is er wel iets aan het verbeteren. Christo heeft er niet zo’n last van, maar hij verplaatst zich meestal binnen 10 minuten van de airco thuis naar de airco op z’n werk en hij komt tussen 9 en 6 uur niet echt buiten. Dat klinkt als een nadeel, maar ergens is het dus ook een voordeel. Hij is nu voor een summer school in Duitsland in het Zwarte Woud (in de buurt van Freiburg), waar het 10 graden is. Tsja, dan is het hier eigenlijk zo slecht nog niet 😉
- Manja
We zien uit naar je tweede verhaal uit het British Museum.
Sheila en Dick