Christo had trek in een hamburger van de Mac. Hij is fan van de vegaburgers die je in Nederland al sinds jaar en dag kunt krijgen, dus vol goede moed stapte hij de McDonalds binnen en vroeg hij in z’n beste Italiaans of ze ook vegaburgers hadden. “Natuurlijk!”, antwoordde de caissière en zoals dat gaat stond hij binnen één minuut weer buiten met z’n vegaburger in zijn hand of tenminste, dat dacht hij. Hoe groot was zijn verdriet toen hij het papiertje openmaakte en het bleek dat hij een hamburger zonder hamburger had meegekregen. Oftewel, een broodje met een plakje kaas en een augurk. En dat voor 2,50 euro.
Toen Christo dit treurige, maar ook schitterende verhaal laatst vertelde, merkte mijn vriendin Bonnie op: “O, ik dacht dat je in Verona juist heel makkelijk vega(n) kon eten, als ik al die tentjes zo zag op jullie blog.” Toen realiseerde ik me pas dat ik op de blog inderdaad altijd vrolijke verhalen vertel over alle vega(n) mogelijkheden in Verona, maar dat ik me nooit heb gefocust op hoe vaak het juist niet lukt. Dus vandaag wil ik het eens hebben over de dingen waar je als vegetariër/veganist tegenaan loopt in Italië en de trucjes die ik heb ontdekt om ermee om te gaan.
Het begint natuurlijk als je op vakantie bent en je wilt graag een keer uit eten. Hoewel er dus echt wel vega(n) tentjes te vinden zijn in Verona, zul je het als veganist best lastig krijgen in een gewoon Italiaans restaurant. In alle gerechten zit wel vlees of kaas, dus de kans dat je het met een salade moet doen is behoorlijk groot. Of een pizza met alleen tomatensaus en groenten, maar die staat bijna nergens standaard op de kaart.
Als vegetariër heb je het een stuk makkelijker, maar de kans dat je uit meer dan één of twee gerechten kunt kiezen, is dan weer heel klein. Gelukkig zijn de meeste Italiaanse vegetarische gerechten echt heerlijk, denk bijvoorbeeld aan pasta met huisgemaakte pesto, melanzane alla parmigiana of tortellini gevuld met ricotta en spinazie. Als je op zoek bent naar een vegetarische optie, kun je op de menukaart het beste bij de primi, de eerste hoofdgerechten, kijken, want de secondi bestaan bijna altijd uit vlees met aardappelen en groenten. Eigenlijk net een Nederlands AVG’tje. Superfijn voor als mijn vader langskomt, want die is daar dol op, maar niet zo’n feest voor vegetariërs.
Het komt ook regelmatig voor dat er zelfs geen enkel vegetarisch gerecht op de kaart staat. Vooral in de wat kleinere dorpjes is vegetarisch eten echt géén ding, dus dan zul je creatief moeten worden. In Nederland vraag ik meestal (op de zeldzame momenten dat het nodig is) of de kok ook iets vegetarisch kan maken en dat pakt bijna altijd heel positief uit. In Italië heb ik daar alleen nog niet veel succes mee gehad. Volgens mij ligt dat vooral aan het feit dat vlees en vis zo’n essentieel onderdeel van de traditionele Italiaanse keuken zijn, dat het onderscheid tussen vegetarisch en niet-vegetarisch heel moeilijk te maken is. Een gerecht als melanzane wordt ook helemaal niet gezien als vegetarisch, maar gewoon als een primo net als alle andere.
Waar ik wel succes mee heb gehad is een gerecht van de kaart kiezen en dan vragen of dat senza carne of senza pesce kan, dus zonder vlees of zonder vis. Allergieën, dat is namelijk iets dat Italianen als de beste begrijpen. Wil je geen kaas of zuivel eten en je krijgt dat maar niet uitgelegd aan de chef? Dan kun je als laatste redmiddel altijd nog zeggen dat je lactose-intolerant bent (sono intollerante al lattosio), want daar zijn wel allerlei mogelijkheden voor. Wel even opletten dat je niet alsnog vlees krijgt, maar dat is een tweede.
Italianen vragen in een restaurant ook heel vaak om een bepaald gerecht, maar dan zonder ui of juist mét ui, zonder champignons, zonder saus of met een andere saus. Professor Luca kreeg het zelfs voor elkaar om te vragen of hij in plaats van één toetje drie verschillende kleine toetjes mocht. Serieus! Ik denk dat veel Italianen een heel precies idee hebben over wat ze willen eten, wat lekker is en wat er precies in een gerecht moet zitten. Ze zijn ook niet te beroerd om ernaar te vragen als het gerecht op de kaart niet precies overeenkomt met wat ze willen. Dus gebruik dat in je voordeel en vraag of een recept ook zonder vlees kan.
Als je ook zelf wilt koken in Italië, zul je merken dat de meeste supermarkten best een aantal vegetarische burgers verkopen. Vleesvervangers als noten, ei en peulvruchten kun je ook in overvloed krijgen, dus voor een weekje of twee zit je wel goed. Maar je moet niet beginnen over tofu, tahoe of andere exotische producten, want dat kun je meestal mooi vergeten. Inmiddels heb ik wel een blokje tofu gespot bij de hypergezonde producten in onze supermarkt, maar daar betaal je zo 4 euro voor.
De oplossing daarvoor zijn de Aldi en de Lidl, die in Italië met een flinke opmars bezig zijn. Sowieso is het heerlijk om daar een gewoon croissantje te kunnen kopen, niet die zoete Italiaanse brioche, maar goed, daar hadden we het niet over 😉 Bij de Lidl verkopen ze tofu, allerlei vegetarische en veganistische vleesvervangers en zelfs veganistische gevulde tortellini. Die laatste vond ik zelf helaas best wel smakeloos, maar de mogelijkheid is er in ieder geval.
Wil je nog vreemdere vega(n) dingen kopen, zoals sesampasta (tahin), wasabi of pindakaas, dan ben je meestal aangewezen op de alimentari, kleine etnische supermarktjes waar je echt naar op zoek moet. Wat was ik blij toen ik er een paar had ontdekt in Veronetta, aan de Via XX Settembre en de Via S. Nazaro! Je zult er misschien nog niet alles vinden wat je nodig hebt, maar je voelt je in ieder geval voor even helemaal omringd met internationale producten waarmee je naar hartelust vega(n) kunt koken. Dat is nog eens wat anders dan dat ene schap met kokosmelk, sojasaus en Uncle Ben’s bij ons in de Famila-supermarkt.
Laatst heb ik ontdekt dat je voor sommige veganistische producten ook terecht kunt bij een andere Italiaanse supermarkt, de Migross. Ze hebben daar in ieder geval veganistische mayonaise, zodat je die niet meer zelf hoeft te maken. Het is niet goedkoop, maar dan heb je wel wat.
Hopelijk maken deze tips je tijd als vegetariër/veganist in Italië wat makkelijker. En hopelijk heb ik het beeld van Italië als vegetarisch paradijs een beetje genuanceerd 😉 Om af te sluiten heb ik hier nog een lekkere veganistische kokoscurry die helemaal Italië- en supermarktproof is voor je komende vegan maandag.
