De Italiaanse cultuur is geweldig en in veel opzichten veel beter dan de Nederlandse. Als ik mag kiezen tussen een boterham met pindakaas voor lunch of een bordje pasta, dan weet ik het meteen. Italiaanse of Nederlandse muziek? Voor mij is dat niet eens een vraag meer. Alles helemaal tot op de minuut van tevoren plannen of gewoon genieten van wat er komt? Ja, die Italianen hebben het begrepen. Maar toch zijn er van die kleine dingetjes die je mist uit Nederland. En die moeten dus met kilo’s tegelijk geïmporteerd worden.
Natuurlijk mis ik ook meer dan genoeg uit Nederland wat niet zo makkelijk hierheen te halen is. Vrienden en familie kunnen op bezoek komen en je kunt Skypen, maar dat is toch anders dan als je wat meer in de buurt woont. Of wat denk je van het Sinterklaasgevoel, Koningsdag of een plensbui in de zomer? Echte Nederlandse dingen die je in Italië wel kunt vergeten, op een hele zeldzame plensbui na dan.
Verder gaat het bij de dingen die we missen uit Nederland voor een groot deel over eten. Alleen zijn het niet de standaarddingen die je zou verwachten, zoals drop, stroopwafels of hagelslag. Inderdaad, dat kun je hier niet krijgen, maar ik at het in Nederland eigenlijk ook al nooit, dus zo’n gemis is het niet. Wat ik eigenlijk het allermeeste mis uit Nederland is de koffie-crunch chocoladereep van Tony’s Chocolonely. Daar was ik in Nederland compleet verslaafd aan, met die heerlijke stukjes gemalen koffieboon die kraken tussen je tanden. Geen enkele chocolade-ervaring komt daarbij in de buurt. Thuis niet en hier al helemaal niet. Zo’n reep moet dus standaard mee terug naar Italië als we in Nederland zijn geweest.
Het andere eten dat ik mis uit Nederland komt vooral uit de internationale keuken. Daar hebben de Italianen echt heel weinig kaas van gegeten. Begrijpelijk, als je van jezelf al zulke heerlijke gerechten kunt maken, dan heb je ook minder behoefte aan iets anders. Maar hoe dol ik ook ben op de Italiaanse keuken, soms krijg ik toch zo’n trek in roti, gebakken tempé of springrolls.
Dat probeer ik dan thuis te maken, maar de meeste ingrediënten daarvoor zijn erg lastig te verkrijgen. Koriander is hier bijvoorbeeld echt geen ding. Menta, basilico, salvia en prezzemolo vind je allemaal vers in de supermarkt, maar coriandolo zit daar niet bij. Zo jammer, want ik ben er echt dol op. Maar met een potje geïmporteerd korianderpoeder maak ik er wel wat van. Verder heb ik hier nooit rijstvellen kunnen vinden om springrolls mee te maken, dus daar neem ik er altijd een paar van mee als we in Nederland zijn. En, als ik nog plek heb, ook een potje koekkruiden. Dat vind ik toch lekkerder dan alleen kaneel en dan kan ik lekkere pepernoten, appeltaart en worteltaart bakken.
Gelukkig heb ik na veel zoeken wel sushivellen, chilisaus, tahin en pindakaas weten te vinden in Italië, maar daarvoor moet je echt weten waar je moet zijn. De beste kans maak je bij de grotere supermarkten zoals de Migross, buitenlandse supermarkten zoals de Aldi en de Lidl en de kleine winkeltjes met buitenlandse producten die hier alimentari worden genoemd. Zo hoef je in ieder geval niet elke keer een extra koffer mee te zeulen om aan al je eetbehoeften te voldoen.
Andere dingen die hoog op ons importlijstje staan zijn schoenen voor Christo, kleding voor Manja, make-up van de Bodyshop, pijnstillers en vitaminepillen. Dat klinkt misschien als een vreemd bij elkaar geraapt zooitje, maar er zit allemaal dezelfde motivatie achter: dat het moeilijk is om oude gewoontes te veranderen. Toen we in Italië kwamen wonen hebben we heel veel dingen wel aangepast: we zijn andere dingen gaan eten, andere zeep en shampoo gaan gebruiken en andere kleding en schoenen gaan dragen. Alleen heb je door de jaren heen toch een aantal gewoontes en voorkeuren ontwikkeld die moeilijk zijn om los te laten.
Christo kocht zijn kleding bijvoorbeeld altijd bij de Jack & Jones en die hebben ze hier ook, dus dat scheelt. Ik heb inmiddels wel nieuwe kledingwinkels ontdekt die me bevallen, maar mijn favoriete spijkerbroeken importeer ik toch uit Nederland. En ook al staan de Italianen bekend om de hoge kwaliteit van hun schoenen, Christo draagt toch liever zijn eigen merk uit Nederland. En al zitten Italiaanse vrouwen vaak prachtig in de make-up, ik wil gewoon mijn oude vertrouwde lippenstift van de Bodyshop, die altijd en overal goed staat.
Als het om pijnstillers en vitaminepillen gaat, vind ik het fijn om het zekere voor het onzekere te nemen. Ik weet bij wat voor hoofdpijn ik wat nodig heb en ik slik al m’n hele leven dezelfde vitaminepillen. Natuurlijk hebben ze hier ook van alles bij de farmacia: Tachipirina, paracetamolo, Aspirina, Voltaren, Oki, Moment, Brufen. Laat het maar aan de Italianen over om veel verschillende medicijnen te verkopen. Ik heb alleen geen zin om het allemaal uit te proberen en te kijken wat voor mij werkt en wat niet. Dus een doosje paracetamol en een potje vitaminepillen staan standaard op de lijst.
Dan is er nog de categorie pure luiheid. Ik laat m’n foto’s namelijk altijd in Nederland afdrukken. Dat kan ik gewoon online regelen en dan haal ik het ergens op in een winkel waar ik toevallig in de buurt ben. Kan dat ook in Italië? Vast wel. Ik heb me er alleen nooit in verdiept en dat vind ik eigenlijk best wel prima.
Ik vind het ook heerlijk om een Nederlands tijdschrift te lezen, vooral mijn favoriete gameblad, de Power Unlimited. Daar heb ik een abonnement op, maar helaas verzenden ze niet naar het buitenland. Mijn lieve moeder heeft dus haar brievenbus daarvoor beschikbaar gesteld en ik kan mijn geluk niet op als ik weer een paar nieuwe bladen in m’n rugzak mag stoppen. Als de stapel te dik wordt, stuurt ze wel eens een pakje tijdschriften op. Zo heerlijk om lekker Nederlands te lezen. Bedankt mam!
Dan is er nog één geweldig Nederlands artikel dat ik altijd goed kan gebruiken: houten tandenstokers. Huh? Hebben ze in Italië geen tandenstokers? Jawel, maar alleen van die lichtgroene kerstbomen die al buigen en breken als je ernaar kijkt. Ik wil gewoon een lekker stuk hout tussen m’n tanden, dat vind ik goed werken. Dus hoe vreemd het ook is, tandenstokers gaan ook altijd mee.
Alles bij elkaar hoeven we dus niet erg te slepen om aan al onze Nederlandse behoeftes te voldoen in Italië. Ik had alleen van tevoren nooit verwacht dat dít nou de dingen zouden zijn die ik zou missen. Ik dacht toch meer aan de categorie pepernoten en paasbrood, maar dat blijkt allemaal heel erg mee te vallen. Echt, iemand die op bezoek komt en me een doosje ultradunne houten tandenstokers cadeau doet, maakt me heel gelukkig.
P.S. Nadat ik dit stuk had geschreven, schaamde ik me eigenlijk wel een beetje over de categorie pure luiheid. Inmiddels heb ik ontdekt dat je je foto’s gewoon kunt laten afdrukken bij de MediaWorld, de Italiaanse MediaMarkt. Dat scheelt toch weer één artikel dat we niet meer hoeven te importeren!
Deze blog heb ik eerder gepubliceerd op ditisitalie.nl, het online Italië-magazine met Italiënieuws, leuke verhalen, wetenswaardigheden, tips, recepten, campings, vakantiehuisjes, reizen en van alles meer over Italië.