In al die anderhalf jaar dat we in Verona wonen, zijn we nog nooit naar de film geweest. En dat terwijl het niet moeilijk is, want de UCI Cinema is een kwartiertje fietsen van ons huis. Er waren ook best films die we hadden willen zien, zoals de nieuwste Pirates of the Caribbean of de live-action versie van Belle en het Beest met Emma Watson. Maar er was altijd één probleem: alle, letterlijk álle films zijn in het Italiaans nagesynchroniseerd. Dat is verschrikkelijk om twee redenen. Ten eerste, ook al doen we goed ons best op de taalcursus, nagesynchroniseerde films zonder ondertiteling zijn voor ons eigenlijk niet te begrijpen. Het gaat veel te snel en de woorden en zinnen zijn te ingewikkeld. Daarbij, ook al hebben ze in Italië superveel professionele nasynchroniseerders, als ik Emma Watson zie, wil ik ook Emma Watson horen. Met haar stem. In het Engels. En dat heeft ons er dus altijd van weerhouden om hier naar de bios te gaan.
Tot gisteravond. Ik was er namelijk achtergekomen dat er 1 of 2x per week op een voor Italianen vreselijk onaantrekkelijk tijdstip een film in de originele taal wordt vertoond. Wat een openbaring! En voor ons is het niet eens zo erg dat het altijd op dinsdag of woensdag rond 19:30 is, want wij zijn dan al lang klaar met eten, terwijl de meeste Italianen dan net aan tafel gaan. Een film in het Engels en tijdens etenstijd: dat zou Italianen best nog wel eens af kunnen schrikken. Maar dat we om 19:25 aan zouden komen en dat er letterlijk nog niemand in de zaal zou zitten? Dat hadden we nou ook weer niet gedacht. Toen de film zou beginnen, zag de zaal er zo uit:
Wat wij alleen niet wisten, was dat er eerst nog 25 minuten aan reclames zouden komen, voordat de film echt zou beginnen. Je mag ook nog tot een half uur na de starttijd de bioscoop binnenlopen, dus daar werd nog wel goed gebruik van gemaakt, waardoor er uiteindelijk toch nog een stuk of 20 mensen in de zaal zaten. En dat voor Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald op de eerste avond dat hij te zien was! Ik had nog expres de kaartjes ‘s ochtends alvast online besteld, omdat ik bang was dat alle kaartjes voor deze Harry Potter-spin-off anders uitverkocht zouden zijn. Maar blijkbaar hadden de Italianen niet zoveel behoefte om Johnny Depp in de rol van de slechte tovenaar Grindelwald te horen praten als ik.
Het was sowieso ook een leuke ervaring om een keer naar de Italiaanse bioscoop te gaan. UCI Cinema is een Pathé-achtige keten die in elke Italiaanse grote stad wel een vestiging heeft. Als je er binnenstapt doet het ook wel denken aan de Pathé: die in Verona heeft bijvoorbeeld 15 grote zalen en overal neonverlichting, reclame voor popcorn met cola en zo’n grote schepsnoepbak waar ik altijd zonder het eigenlijk te willen meteen naartoe loop. De pauze van de film duurde zes minuten die op het scherm worden afgeteld en je kunt in die tijd ook popcorn kopen bij een karretje dat speciaal daarvoor de zaal ingereden wordt. Leuk he?
Ik ben echt superblij met deze ontdekking, want ondanks dat het elke week afwachten is welke film er in het Engels vertoond zal worden, er is in ieder geval een kans dat het er één is die je graag wil zien. Want anders zit er niet veel anders op dan wachten tot de DVD uitkomt en de Engelse versie daarvan importeren of hopen dat de film nog draait als je een keer in Nederland bent. Want ook streamingdiensten zoals Amazon Prime hebben alleen films in het Italiaans, de Nederlandse Pathé Thuis werkt niet in Italië en op Netflix duurt het meestal wel een half jaar tot een jaar voordat de film uitkomt. En zoveel geduld heb ik niet! Al helemaal niet als het om Johnny Depp gaat.
Geniaal! Er is niets lekkerders dan naar de film gaan in een bijna lege zaal!