Tsja, als Paul je zo’n verzoek doet, hoe kan je dan weigeren? Ik ga beginnen met 2 soorten kaas die heel belangrijk zijn voor Italianen: Parmiggiano Reggiano en Grana Padano. Hoe belangrijk ze zijn kun je zien in het filmpje van Marco hieronder (samen met nog een paar andere hilarische Italiaanse trekjes).
Eerlijk gezegd had ik me nooit echt in deze kaassoorten verdiept. Ik was te lui om zelf kaas te gaan staan raspen en zo’n zakje geraspte jonge kaas uit de supermarkt beviel me eigenlijk prima. Daarbij vond ik Parmezaanse kaas ook best wel duur. Maar helaas (of niet zo heel erg helaas :P) hebben ze hier geen geraspte jonge kaas in zakjes, dus er moest sowieso iets veranderen. Het begon met geraspte Parmezaanse kaas uit een zakje: makkelijk en goedkoop, bijna net als thuis. Maar… eigenlijk smaakt dat behoorlijk naar plastic en moet je je als Italiaan eigenlijk een beetje schamen als je dat koopt. Dus oké, ik ging overstag en op zoek naar de echte kaasafdeling. Daar werd ik voor een nieuw dilemma gesteld: Parmiggiano Reggiano of Grana Padano? Wat is eigenlijk het verschil? Geen idee, dus ik kocht Grana Padano (omdat het goedkoper was) + een rasp en voelde me een echte Italiaanse.
Maar wat was ik een slechte Italiaanse! Ik schat nu dat ongeveer 99% van de Italianen die voor dezelfde keuze staat, kiest voor de Parmiggiano Reggiano en bij hoog en bij laag zal beweren dat het véél lekkerder is! Maar wat is dan het verschil?
De herkomst van Parmiggiano Reggiano wordt gecontroleerd. Uit de naam kun je afleiden dat het afkomstig moet zijn uit de provincie Parma (Parmiggiano) of de provincie Reggio Emilia (Reggiano) in Noord-Italië. Het mag ook uit Modena of uit specifieke gebieden van de provincies Bologna of Mantua afkomstig zijn, maar dan houdt het op. Om zeker te weten dat je echte Parmiggiano Reggiano te pakken hebt, kun je kijken of je het label DOP op de verpakking ziet. Dit zie je ook op sommige wijnflessen en het betekent denominazione di origine protetta, oftewel dat de herkomst is gecontroleerd. Verder zijn er nog allerlei specifieke regeltjes waar de productie aan moet voldoen en ik kan niet ontkennen, dat levert hele lekkere Parmezaanse kaas op.
Ook de herkomst van Grana Padano wordt gecontroleerd en je kunt ook het symbool DOP op de verpakking vinden, maar het mag op veel meer plekken geproduceerd worden dan Parmiggiano Reggiano. Uit de naam kun je afleiden dat het in de hele Po-vallei (Pianura Padana) mag worden geproduceerd. Grana verwijst naar de korrelige structuur van de kaas. Verder zijn de productieregels niet zo strikt als bij Parmiggiano Reggiano en de kaas moet minimaal 9 maanden rijpen, terwijl het bij Parmiggiano Reggiano minstens 12 maanden is.
‘Tsja, leuk en aardig allemaal, al die info, Manja,’ denken jullie nu vast allemaal, ‘maar hoe smaakt het?’ Nou, we hebben een totaal onredelijke test gedaan van 24 maanden oude Parmiggiano Reggiano en 16 maanden oude Grana Padano, allebei gekocht bij de Lidl voor ongeveer 11 euro per kilo. En Christo en ik waren het eens: het is wel echt waar dat Parmiggiano Reggiano lekkerder is, maar het verschil is niet zo significant dat je je laatste centen eraan uit moet geven als je ook Grana Padano kan kopen. En echt, geraspte jonge kaas uit een zakje vind ik ook nog steeds heel lekker, maar ik zou het niet meer zo snel over een lekkere Italiaanse pasta gooien.
Hopelijk vonden jullie het leuk om iets over Italiaanse kaas te horen! Maar Paul weet nog lang niet álles over Italiaanse kaas, dus als jullie een suggestie hebben voor de volgende kaas, laat het me weten!
Manja