“Wil je daar mozzarella of squacquerone bij?” Ehmm, wat…? Toen stond ik wel even met m’n mond vol tanden bij de piadineria, de Italiaanse broodjeszaak waar ze hartige en zoete ‘wraps’ (piadina) verkopen. Ik was vorige week jarig en mocht van mezelf met m’n verjaardagsgeld gaan shoppen in het mega-winkelcentrum hier in de buurt: Adigeo. Het heeft 2 verdiepingen en elke verdieping heeft denk ik wel 50 winkels en tentjes, waaronder een Jack&Jones en een Tiger. Wat wil je nog meer? Ik heb heel veel gekocht: oorbellen, sandalen, een jurkje, rokje en nóg een flodderige broek (waar ik er al 2 van had, maar ze zitten zo lekker!) en voor lunch ging ik een lekkere piadina halen.
Maar wilde ik daar squacquerone op? Of toch maar gewoon mozzarella? Wat is squacquerone eigenlijk? Ik ben blind voor de squacquerone gegaan en dat was helemaal geen slechte keuze. Het is een witte, zachte, bijna fluffy kaassoort met een vrij neutrale smaak, net als mozzarella eigenlijk. Maar squacquerone wordt wat minder draderig en wat zachter als hij gesmolten is. Daar is de bizarre naam ook van afgeleid: squagliare betekent smelten. Van origine wordt squacquerone iets verderop in Noord-Italië gemaakt in de regio Emilia-Romagna, waar ook veel van de Parmezaanse kaas vandaan komt. Ik ben fan, dus vanaf nu weet ik (en weten jullie misschien ook) wat je moet doen als iemand vraagt of je mozzarella of squacquerone wil.
Christo was op datzelfde moment ook uit lunchen, maar dan met collega’s in het andere grote winkelcentrum hier verderop, in San Giovanni Lupatoto. Sommige van zijn collega’s gaan daar elke dag uit lunchen en dan kun je kiezen tussen verschillende tentjes met kebab, pizza, McDonalds of hele vette, zoute, heerlijke pasta. Het leuke is dat je allemaal bij een ander tentje je eten kunt halen en het dan wel samen in een soort centrale hal kan opeten. Wij begrijpen alleen niet hoe het komt dat die mensen niet allemaal heel ongezond zijn als je daar elke dag luncht, maar het schijnt dat ze ter compensatie voor avondeten een hele lichte maaltijd nemen. Christo gaat af en toe op vrijdag met zijn collega’s mee en deze keer had het een extra goede reden: hij heeft sinds deze week een student uit Amerika (Sam) die hij moet begeleiden. Sam is een beetje verlegen, dus Christo probeert hem een beetje in contact te brengen met de andere collega’s, vooral ook omdat we komende week in Londen zijn en het is niet leuk als hij dan steeds alleen moet zitten. Als ik het zo hoorde had de lunch wel effect, want alle Italiaanse collega’s hebben zich uiteindelijk over hun angst om Engels te spreken heen gezet.
- Manja
Ik snap nooit hoe mensen nog productief kunnen zijn na de lunch wanneer ze een grote vette warme maaltijd eten. Ik val dan gewoon om 14:00 bijna in slaap.