Sinterklaas had een mooi cadeau voor me meegebracht: een fles Brunello di Montalcino. Samen met de Barolo en Barbaresco vormt deze wijn de absolute top van de Italiaanse rode wijnen. Wij als trotse Veneto-inwoners zouden daar natuurlijk ook de heerlijke Amarone della Valpolicella aan toevoegen. De Amarone heb ik hier gelukkig al vaker mogen proeven en de Barolo, die de koning van de Italiaanse wijnen wordt genoemd, had ik laatst ook al uitgetest. Nu is het dus de beurt aan de Brunello uit het Toscaanse Montalcino, ten zuiden van Siena.
De naam Brunello betekent ‘bruintje’ en je zou kunnen denken dat dat verwijst naar de kleur van de wijn, die mooi donkerrood is met roestbruine ondertonen. Officieel is de wijn echter vernoemd naar de de Brunello-druif, waarvan vroeger gedacht werd dat het een aparte druivensoort was die specifiek was voor Montalcino. Uit onderzoek bleek echter aan het einde van de 19e eeuw dat de Brunello eigenlijk geen aparte soort, maar een variant van de Sangiovese-druif is. Mooi, want ik heb tot nu toe nog geen enkele Sangiovese-wijn gedronken die ik niet lekker vond.
Een fles Brunello uit een goed jaar kan zo honderden euro’s kosten. Dat ging het Sinterklaasbudget wel een beetje te boven, maar gelukkig zijn er ook wat minder dure Brunello’s. Ik kreeg een fles uit 2013 - ook zeker geen slecht jaar - van wijnhuis Pinino. Sinterklaas had daar ongeveer 15 euro voor betaald in de Italiaanse wijnhandel. Een van de minst dure Brunello’s dus, maar met goede reviews. Op de fles staat dat deze Brunello volgens de traditie gerijpt is op vaten van eikenhout uit Slavonia (een regio in Kroatië), waarvan de wijn een extra bijzondere smaak zou moeten krijgen. Eens even proeven en kijken wat ik ervan vind.
Wat mij betreft is het een succes: de Brunello is een zware rode wijn die ruikt en smaakt naar donkerrood fruit, zoals kersen en zwarte bessen. Lekker! Vergeleken met de Barolo vind ik de Brunello iets zuurder en ik heb gelezen dat deze lichte zuurheid de Brunello zeer geschikt maakt om te combineren met een stevig (kerst)diner zoals wild of gegrild vlees. Voor mij zou dat dan eerder gnocchi met lekkere kaassaus of iets dergelijks worden, maar ieder zijn ding.
Sowieso is het een goed idee om de Brunello bij het eten te drinken, want wat is dit een ongelooflijk zware wijn. Ik dacht dat ik met de Amarone en de Barolo wel wat gewend was, maar de Brunello wint het van allebei. Het is niet het alcoholpercentage, want dat is bij alle drie rond de 14%, maar ik vind de smaak gewoon heel heftig en de wijn hakt er lekker in.
Het schijnt dat de smaken van de Brunello pas echt een compleet harmonieus geheel vormen als de wijn meer dan tien jaar oud is. Dan moet je wel bereid zijn om daar rond de honderd euro aan uit te geven. Wie weet, als Sinterklaas nog eens rijk wordt, dat ik dat ook eens ga proberen.