[Deze blog heb ik geschreven toen we hier net twee weken waren, maar ik had hem nog niet geplaatst. Ik dacht er nu weer aan, omdat ik vanochtend het energiebedrijf heb gebeld om te vragen of we de rekening via overschrijving moesten betalen of dat het automatisch afgeschreven zou worden. En dat kostte niet eens zo veel moeite als ik natuurlijk van tevoren had zitten bedenken. Grappig om te merken wat je allemaal hebt geleerd in 2 maanden 🙂 ]
Ik vind het heel spannend om Italiaans te praten, eigenlijk bijna eng. Ik bedenk van tevoren vaak een zin die ik wil zeggen, bijvoorbeeld: dieci biglietti per l’autobus per favore. En als ik dan naar de tabaccheria loop, herhaal ik die zin elke twee stappen in m’n hoofd. dieci biglietti per l’autobus per favore, stap, dieci biglietti per l’autobus per favore, stap, dieci biglietti per l’autobus per favore, stap.
Dan kom ik aan en zeg de (hopelijk) magische woorden: dieci biglietti per l’autobus per favore. En ze begrijpen het!! Jeej, feestje in je hoofd. Maar dan komt het enge: ze praten terug. In het Italiaans. Heel snel. Met allemaal woorden die ik niet ken. Aaaaah, paniek!!!
Maar nu komt de truc die ik nog niet heb uitgeprobeerd, omdat ik dan al te veel in paniek ben en alleen nog maar eeeeehhhhh kan zeggen en Engels kan praten. Ik moet gewoon zeggen: Scusi, non capisco, sono olandese. Puoi ripetere per favore? Als ik het heb uitgeprobeerd, zal ik vertellen hoe het ging.
Met de buskaartjes is het trouwens toch nog goed gekomen, want na mijn paniekreactie hield de cassier een boekje kaartjes met korting voor mijn neus en wees erop of ik die wilde. Sì, grazie. Gelukkig kom je er op die manier ook wel uit.
Manja