Ik ben dol op Italië, echt waar. Maar of ik het hier zo leuk vind dat ik niet eens meer weg wil kunnen gaan? Dat weet ik nog niet. Deze week is datgene gebeurd waar ik sinds de uitbraak van het coronavirus het meest bang voor was: alle vluchten zijn gecanceld en Oostenrijk heeft de Brennerpas afgesloten. We kunnen Italië dus niet meer op de normale manier uit.
De situatie is langzaamaan heftiger geworden sinds er drie weken geleden enkele kleine dorpjes in quarantaine werden geplaatst in de buurt van Milaan en Padova. De quarantainegebieden breidden zich om de paar dagen steeds verder uit en we wisten dat het waarschijnlijk een kwestie van tijd was voordat Verona ook aan de beurt zou zijn. Eigenlijk viel dat uiteindelijk nog mee, want Verona viel net buiten de boot toen afgelopen week in onze regio Veneto drie andere steden in quarantaine werden geplaatst: Venetië, Padova en Treviso. Wel werd toen Lombardije, de regio naast ons, in zijn geheel afgesloten: een gebied ter grootte van meer dan half Nederland.
Het doek viel ook voor Verona toen premier Conte deze week besloot om heel Italië tot een rode zone te verklaren. Dit betekent dat je in heel Italië in principe je huis niet meer uit mag, tenzij je noodzakelijke inkopen moet doen, om medische redenen of voor familiebezoek. Woon-werkverkeer is alleen toegestaan als het echt niet anders kan. De overheid heeft bedrijven gevraagd om medewerkers zoveel mogelijk thuis te laten werken en zo mogelijk de deuren te sluiten.
Als je je op straat bevindt en je komt langs een politiecontrole, dan moet je een formulier invullen om aan te geven wat de reden is voor je reis. Mocht deze reden achteraf niet als noodzakelijk worden beschouwd, dan kun je een boete krijgen van zo’n 200 euro of zelfs een gevangenisstraf als blijkt dat je vertrokken bent uit een door de politie afgesloten gebied. Gelukkig vind je deze controles alleen op strategische plekken, zoals de grens, treinstations en belangrijke wegen. Wij zijn gisteren dus nog met een gerust hart naar de winkel gegaan om ons internet-abonnement op te zeggen. Niet noodzakelijk, maar ja, als je over een maand wilt emigreren, dan moet je wel íets doen.
Net op tijd, zo blijkt, want sinds gisteravond blijven ook alle winkels, restaurants en bars dicht. Alleen de supermarkten, drogisterijen en apotheken zijn nog open, maar iedereen moet daar een meter afstand van elkaar bewaren. De scholen, universiteit, musea en bioscopen waren al eerder gesloten. Het was de afgelopen weken al rustiger op straat, maar nu is het echt uitgestorven. Eén voordeel heeft het wel: de luchtkwaliteit gaat merkbaar omhoog. Niet alleen voor de apparaten die fijnstof meten, maar zelfs wij merken dat we meer frisse lucht in kunnen ademen.
En nu maar hopen dat al deze maatregelen het gewenste effect hebben. Als het goed is zouden we dat over een paar dagen moeten merken, want voor nu grijpt het virus nog steeds elke dag steeds heftiger om zich heen. In Verona valt het overigens erg mee. Gisteren waren er bijvoorbeeld in heel de provincie Verona 4 nieuwe besmettingen ten opzichte van de dag ervoor.
Wij zijn ook niet per se bang voor het virus. Sinds Christo niet meer naar de universiteit mag, hebben we bijna geen contact met andere mensen en aangezien het aantal besmettingen in onze omgeving vrij laag is, is de kans klein dat wij het ook zullen krijgen. Wat me wel beangstigde was het idee om opgesloten te zitten, maar nu dat eenmaal is gebeurd, valt het eigenlijk ook wel weer mee. We blijven thuis, we ruimen op, we maken schoon, we koken en eten, schrijven stukjes en spelen een spelletje. Back to basics dus en dat heeft ook wel zijn charme. Je kunt er toch niks aan doen, dus je geeft je er maar aan over.
Ik vraag me wel af hoeveel verder dit nog kan gaan. Elke keer denk ik dat de maatregelen niet strenger kunnen en elke ochtend word ik wakker met het bericht dat er weer iets verboden of gesloten is. Voor nu is het allemaal nog te doen, maar blijft dat ook zo?
Ik maak me ook zorgen over onze emigratie. We moeten voor 10 april naar Nederland verhuizen, want dan verloopt onze Italiaanse zorgverzekering. Kan dat nog wel? Hoe lang gaat dit nog duren? Natuurlijk zijn er alternatieven, we kunnen een dure expatverzekering afsluiten of in uiterste nood onze Italiaanse verzekering nog een jaar verlengen. Maar ik merk dat ik het toch lastig vind dat onze zorgvuldig geplande emigratie nu helemaal op losse schroeven is komen te staan.
Toch zit er niet anders op: wij blijven voorlopig gewoon thuis in Verona. De regering heeft hiervoor zelfs een hashtag in het leven geroepen: #io resto a casa (#ik blijf thuis). En als er een hashtag voor is, dan is het waar, dus je weet waar wij voorlopig te vinden zullen zijn.
P.S. Laatste stand van zaken: de Brennerpas is wel open voor mensen met een gezondheidsverklaring of voor iedereen die verklaart dat ze niet zullen stoppen in Oostenrijk. In uiterste nood zouden we dus wel kunnen vertrekken, dat scheelt.
Deze blog heb ik eerder gepubliceerd op ditisitalie.nl, het online Italië-magazine met Italiënieuws, leuke verhalen, wetenswaardigheden, tips, recepten, campings, vakantiehuisjes, reizen en van alles meer over Italië.