Het gewone werkende leven, maar dan in Verona

• Nergens is hier iets te merken van Sinterklaas (ik mis het wel een beetje), maar we gaan deze week wel lekker zelf pepernoten bakken.
• Elke dag op tijd opstaan, maar meestal is het dan wel al lekker licht.
• Vorige week ben ik keihard verregend op de fiets, maar verder is het bijna elke dag droog (en vandaag zelfs een lekker zonnetje en 3 graden).
• Ik kan nooit meedoen met de grapjes van collega’s, omdat ik er niks van begrijp, maar ik leer wel veel Italiaans en kan de meeste telefoontjes inmiddels wel beantwoorden, jeej!
• We gaan op kerstvakantie naar Nederland (niet de meest exotische bestemming), maar binnenkort gaan we wel een weekendje weg naar Venetië.
• Toen ik mezelf even in het Italiaans moest voorstellen voor een groepje van 30 man, liep het angstzweet me over de rug, maar ik zie wel elke dag de (besneeuwde) bergen als ik op de fiets zit naar m’n werk.
• Omdat ik niet perfect Italiaans spreek, denken mensen vaak dat ik dom ben (mijn collega Alice bijvoorbeeld: 'Je moet niet alles vertrouwen wat er op Wikipedia staat hoor! Iedereen kan daar zomaar iets opschrijven!' Nee, echt?), maar als ik in de pauze een wandelingetje maak, kan ik wel zomaar even een rondje lopen om de Arena!

Wat ik hiermee eigenlijk wil zeggen: we zijn nu bijna driekwart jaar hier in Verona en het is inmiddels best een gewoon leven geworden, met leuke en minder leuke dingen, met voor- en nadelen. We gaan allebei elke dag naar ons werk, we doen boodschappen, koken, wassen af en in het weekend maken we een wandelingetje, kijken een film of gamen een beetje. De meeste dingen kosten geen extra tijd of energie meer, we zijn er inmiddels gewoon aan gewend.

Maar af en toe kijk je ‘s avonds uit het raam en zie je de Santa Maria di Lourdes, de kerk op de berg achter Verona. En dan dringt het weer even tot je door: hoe vet dat we hier echt wonen!