Vandaag zijn we voor het eerst in Mantova (in het Nederlands 'Mantua') geweest, een superschattig stadje dat nog geen 50 km van Verona af ligt. We hadden allebei geen idee wat we konden verwachten. Is het groot of klein? Zijn er leuke dingen te doen? Is het net zo toeristisch als Verona of valt het wel mee? We hebben gewoon Mantova ingetypt op de TomTom en we zijn gaan kijken. En daar hebben we totaal geen spijt van!
Toen we aankwamen, zagen we meteen één van de meest opvallende kenmerken van Mantova: het ligt midden tussen drie meren en je rijdt de stad in over een dijk tussen de meren door. Een beetje zoals bij Venetië, maar dan in het klein. De meren hebben behoorlijk oninspirerende namen (lago inferiore, di mezzo en superiore, het onder-, midden- en bovenmeer), maar al het water en het mooie park eromheen geven de stad een hoop frisse lucht, waardoor het er goed toeven is. Je zou zelfs een boottochtje over het meer kunnen maken en in juli en augustus kun je dan ook de bloeiende lotusbloemen zien die hier in het wild groeien (als enige plek in heel Europa!). Maar dat hebben wij natuurlijk niet gedaan 😛
Wat we nog meer niet hebben gedaan, is het bezoeken van de beroemde musea van de stad. Het grootste en bekendste museum is het Palazzo Ducale, een enorm paleis waaraan is gewerkt van de 14e tot de 17e eeuw. Je kunt er onder andere mooie fresco’s van Mantegna bekijken in de Camera degli Sposi (de trouwkamer), dus daar moeten we zeker nog een keer voor terug.
Volgens professor Luca (uit Christo’s groep) is het mooiste wat je kan zien in Mantova echter het Palazzo Te, een buitenpaleis van de adellijke familie Gonzaga. Ook hier zijn mooie fresco’s te zien, deze keer van Giulio Romano. Mij lijkt zelf het archeologisch museum ook heel leuk om te bezoeken, maar daar moet je wel van houden natuurlijk. Als je wel zin hebt om iets Romeins te zien, maar niet een heel museum wil bekijken, dan kun je op het centrale plein van de stad (piazza Sordello) gratis de mozaïekvloer van een Romeins huis bekijken, de domus Romana. Er hangen ook interessante infobordjes over Romeins Mantova bij en die zijn zelfs in het Engels, dus ik was helemaal in m’n nopjes. Maar ook als je helemaal niks museaals gaat doen, hebben we gemerkt dat een dagje rondwandelen, mensen kijken en lekker eten in Mantova zeer de moeite waard is.
En wat moet je dan zoal eten? Onmisbaar zijn wat mij betreft de tortelli di zucca, pastaatjes gevuld met pompoen. Klinkt saai? Wacht maar tot je ze eet, want de pompoen wordt gemixt met bitterkoekjes, waardoor de vulling doet denken aan marsepein. Met een sausje van boter en salie eroverheen wordt het een hartig-zoete combinatie om je vingers bij af te likken zo heerlijk. Ook heerlijk is de lokale koek, de sbrisolona. Gemaakt met meel, suiker en amandelen wordt het een kruimelig geheel en daar komt de naam ook vandaan: sbriciolarsi betekent verbrokkelen. De gewoonte is om de koek voor het eten met een hamer in stukken te slaan, zodat iedereen er wat van kan pakken. Ik ben fan! Nog een andere Mantovaanse specialiteit is mostarda. Avontuurlijk als ik ben (:P), had ik dit een keer besteld bij een kaasplankje in de veronderstelling dat het mosterd was. Maar nee! Het zijn gekonfijte vruchtjes zoals peer, appel of sinaasappel met pittige mosterdolie. Meestal hou ik wel van pittig en zoet gecombineerd, maar deze smaken waren allebei zo sterk dat ik er eigenlijk na twee happen wel genoeg van had. Maar laat je er niet van weerhouden om het ook te proberen!
Als laatste nog iets dat ik heel tof vind aan Mantova: het is de geboorteplaats van misschien wel de beroemdste Romeinse dichter, Vergilius. Daar zijn de Mantovanen dan ook supertrots op en er is een groot park aan hem gewijd, Piazza Virgiliana, met een statig standbeeld van de dichter. En ik ben nu ook heel trots, want ik heb een foto van Vergilius. De echte! Als dat geen geslaagde dag is, dan weet ik het ook niet meer.
