Vorige week zijn we een dagje naar Mantua geweest. En naast al het lekkere eten en de mooie plekken is me toen nog iets anders opgevallen: bij de drie grote meren van Mantua begint een fietspad dat helemaal langs de rivier de Mincio naar het noorden doorloopt tot Peschiera del Garda. Daardoor ging er een lichtje bij mij branden: zou je ook van Verona naar Mantua kunnen fietsen? En nu denk je misschien: “Tuurlijk kan dat. Waarom zou dat niet kunnen? Je kan toch ook van Groningen naar Maastricht fietsen, waarom dan niet van Verona naar Mantua? Dat is ook nog eens veel minder ver.” Dat was in ieder geval wat ik dacht toen we hier kwamen wonen. Maar inmiddels weten we dat je zelfs binnen de stad soms niet met de fiets van A naar B kan komen, omdat er een snelweg tussen ligt waar geen fietstunnel onderdoor loopt of omdat de enige brug over de rivier in de wijde omgeving alleen voor auto’s is. Onvoorstelbaar, I know. Maar als je dus wil gaan fietsen in Italië, kun je niet zomaar op de bonnefooi vertrekken, maar moet je op zoek naar een fietsroute. Anders loop je het risico dat je gewoon niet meer verder kunt, tenzij je over de snelweg wil fietsen.
Des te leuker dus dat ik dat fietspad van Peschiera naar Mantua had ontdekt. Nu alleen nog kijken of er vanuit Verona een fietsroute op aan zou sluiten. En ja hoor, de ons bekende Ciclovia delle Risorgive loopt van Verona naar de rivier de Mincio, dus zo had ik een route te pakken. Feest! We waren dus net nog in Mantua geweest, maar ik was hier zo enthousiast over dat ik het meteen dit weekend wilde proberen. Pittige tijden, want vanuit ons huis is het zo’n 70 km heen en de volgende dag 70 km terug, maar het was supermooi en we hebben ons hoofd helemaal leeg kunnen fietsen. Ik noem de route bij deze de kastelenroute, omdat je maar liefst vier kastelen kan bezoeken als je deze route volgt. Het begint in Verona met Castelvecchio, het kasteel dat de machtige middeleeuwse Scaliger-familie aan de Adige heeft gebouwd.
Zo’n 20 km verderop kom je middenin het stadje Villafranca nog een enorm Scaliger-kasteel tegen, het Castello Scaligero, waar je gratis in mag en binnenin is een enorm park.
Als je dan aankomt in Valeggio sul Mincio ben je op de helft van de route en kun je even afstappen om een berg(je) te beklimmen naar het derde Scaliger-kasteel. Van maart tot september mag je in het weekend naar binnen voor 2 euro en kun je de torens beklimmen met een prachtig uitzicht over de hele regio. Let wel op de openingstijden, want ze houden een echte Italiaanse lunchpauze van 12:30 tot 15:30. Beter voor jou, want in de tussentijd kan je dan in Valeggio lekker gaan lunchen. Bij ‘Piccoli Piaceri’ kun je bijvoorbeeld een overheerlijke snelle piadina halen met kaas en tomaat of heul veul vleesch (zoals Christo had). Of heb je wat meer tijd, ga dan de tortellini van ‘Ai 4 Soldi’ proberen, want man, die waren me toch lekker!
Als je jezelf dan weer helemaal volgepropt hebt, kun je aan het tweede deel van je tocht beginnen tussen Valeggio en Mantua. De route loopt door een prachtig park waar je kan genieten van het uitzicht op de rivier de Mincio en je helemaal zen wordt door de mooie natuur. Eenmaal in Mantua aangekomen kun je je vierde kasteel van de dag bekijken, het Castello di San Giorgio. Deze keer geen kasteel van de Scaligeri, want zij zijn in Mantua maar heel kort aan de macht geweest. In 1327 kreeg Cangrande della Scala de macht over Mantua, maar zijn opvolger Mastino II raakte die meteen alweer kwijt doordat Venetië en Florence gezamenlijk tegen hem optrokken. In 1395 begon de bouw van het Castello di San Giorgio in opdracht van de heersers van Mantua, de Gonzaga-familie. En dit kasteel heeft iets wat de andere niet hebben: een slotgracht! Daar moest ik natuurlijk wel mee op de foto.
Als je heen en terug wil fietsen in een weekend, moet je natuurlijk ook ergens slapen. Wij wilden graag kamperen, dus gingen we naar de camping Wallerklinik, omdat die het dichtst bij de stad lag. Ik zal niet zeggen dat ik er spijt van heb, want de camping ligt recht aan het meer en daardoor hadden we een prachtig uitzicht op de stad, maar de kans dat we hier ooit nog terugkomen is best wel klein. De camping is namelijk eigenlijk niet bedoeld voor kampeerders, het is meer een soort club van visliefhebbers. Die mannen (want dat zijn het echt allemaal) hebben natuurlijk geen schone wc of douche nodig. Ik heb heus geen smetvrees, maar ik zal blij zijn als er niet een of andere giftige paddenstoel tussen m’n tenen gaat groeien, omdat ik daar met blote voeten in de douche heb gestaan.
Volgende keer proberen we de andere camping daar in de buurt, Corte Chiara, waar het ongetwijfeld iets frisser is. En die volgende keer gaat er zeker komen, want ik heb ontdekt dat er ook een fietspad loopt van Villafranca direct naar Mantua, zonder dat je langs Valeggio hoeft. Ben benieuwd hoe dat is!
Dankzij Christo kun je hieronder ook precies kijken hoe we gefietst hebben:
De route van Peschiera naar Mantua is hier te vinden en de route van San Giovanni Lupatoto kun je hier vinden. Daar staan ook de gpx routes, maar mocht je geen zin hebben om je door het Italiaans heen te worstelen, hieronder kun je ze meteen downloaden:
Wat een goede vondst deze route, jeeej! Ik duim mee voor geen paddenstoelen 😉
Barry zijn nu op vakantie in Californië / Nevada en waarderen het overal-kunnen-fietsen-en-lopen in Nederland nu inderdaad nog meer. Bijv. toen we lopend de bestemming al zagen liggen pal aan de overkant van een drukke weg, maar toch een heel stuk moesten omlopen omdat er pas veel verderop een oversteekplaats was. We wisten wel dat het hier anders zou zijn, maar toch gek om te zien!
Kan me helemaal voorstellen, Bon. Ik hoop dat jullie een leuke vakantie hebben gehad! Het zag er in ieder geval supertof uit op de foto's.
Wat een leuke fietstocht! En ik ben erg trots op mezelf, want ik herkende de Castelvecchio en de Ponte Scaligero meteen :).
Knapperd! 😀