Een mijlpaal: Christo is lid geworden van de Alpini! Hij heeft nu een prachtig lidmaatschapskaartje, een echte blauwe Alpini-pen en om het allemaal af te toppen kreeg hij er ook nog een vers gemaakt bordje risotto al tastasal bij. ‘Wáár is hij lid van geworden?’, zul je misschien denken. Nou, dat wisten wij eigenlijk ook niet precies, dus dat heb ik nu alsnog even uitgezocht.
De Alpini zijn een begrip op de universiteit van Verona. Niet ver van de entree van de uni staat een schattig houten hutje, de baita, waar studenten op woensdag- en vrijdagavond in groten getale naartoe trekken om bij te komen van hun (al dan niet) zware studiedag en om onder het genot van een biertje lekker bij te kletsen. In de baita staan lange tafels waar je lekker met een grote groep aan kan zitten. De inrichting doet denken aan een alpenhutje met houten lambrisering en kneuterige oude foto’s aan de muur. Op vrijdag kun je er ook wat eten en de drank wordt verkocht voor studentwaardige prijzen (een glas wijn voor 50 cent, anyone?) Een typisch Italiaanse studentenvereniging dus, zou je zeggen.
Toch klopt er ergens iets niet. Waarom wordt de drank altijd geserveerd door oude Italiaanse mannetjes? Waarom staan er op al die vergeelde foto’s aan de muur alleen maar taferelen van zo’n veertig jaar geleden? Waarom zit er altijd in een hoekje tussen alle studenten ook een tafel vol met 60-, misschien wel 70-plussers? Oké, ouwe lullen heb je op elke studentenvereniging wel, maar toch. Wat wij dus niet wisten, is dat de Alpini niet alleen een begrip zijn op de universiteit van Verona, maar in heel Italië.
De Alpini zijn namelijk van origine de Alpendivisie van het Italiaanse leger. Wut? Ja, ik maak geen grapje. De Alpini hebben in de Eerste en Tweede Wereldoorlog keihard gevochten om de noordelijke grens van Italië te verdedigen. Vanuit ons gezien vochten ze in de Tweede Wereldoorlog weliswaar aan de ‘verkeerde’ kant, maar nadat Mussolini in 1943 werd afgezet, steunde de Italiaanse regering alsnog de geallieerden, waardoor ook de Italianen elk jaar hun bevrijding van de Duitsers vieren. Hoe het ook zij, de Alpini zijn nationale helden en er zijn nog altijd twee moderne Alpini-brigades actief.
Gelukkig is Christo niet lid geworden van het leger, maar is hij ondersteunend lid geworden van de Associazione Nazionale Alpini, de club waarin de veci (‘ouden’ in het dialect van de regio Veneto) oftewel de veteranen zich hebben verenigd. Om officieel lid te mogen worden, moet je aantonen dat je minstens twee maanden bij de Alpini in het Italiaanse leger hebt gezeten. Dan mag je ook meedoen met alle activiteiten in Alpini-tenue. Inclusief het kenmerkende hoofddeksel, dat met veel trots gedragen wordt
Voor elke week een biertje (of twee) en een bordje risotto, hoef je gelukkig alleen vijf euro te betalen en je naam op te schrijven. Toch is Christo heel trots op zijn lidmaatschapskaart en blauwe Alpini-pen.