Avonturen in Zuid-Italië – op weg naar Puglia

Het is zo mooi hier in Puglia! Vanochtend werden we wakker met uitzicht op het strand en vanuit de tent kunnen we bijna zo de zee in duiken. Het was wel een avontuur om hier te komen, want we zijn gisteren in zo’n 7,5 uur door 6 verschillende Italiaanse regio’s gereden. Het begon allemaal in de regio Veneto, waar Verona in ligt. We pakten de snelweg richting het zuiden naar Bologna en reden midden door het binnenland over de Po-vlakte. Een heel mooi gebied, wat zó plat is dat het ons wel aan Nederland deed denken, ware het niet dat er elke paar honderd meter een half-ingestort huis nog wat verder staat in te storten, zonder dat iemand zich er wat van aantrekt 😉 Vanaf Bologna namen we de weg richting het oosten naar de Adriatische kust. We reden midden door de regio Emilia-Romagna langs Imola, Forlì en Cesena. Bij Imola zijn we even van de tolweg afgegaan, omdat onze straat in Verona de Via Imola heet en we heel benieuwd waren naar wat voor plek dat zou zijn. Imola heeft een schattig oud centrum en een hele goede pasticceria, waar we twee heerlijke nieuwe gebakjes hebben geprobeerd: een pasticiotto en een ricottina.

Toen we verder reden naar de beroemde kustplaats Rimini, kregen we een leuke verrassing: we staken de Rubicon over, net als Caesar 2000 jaar geleden!

Deze keer trokken we niet op naar Rome, maar volgden we vanaf Rimini de kust naar het zuiden door de regio’s Le Marche, Abruzzo en Molise. De route was echt prachtig. Af en toe zagen we de blauwe zee en achter elke heuvel verscheen er weer een ander schattig bergdorpje. We waren bijna in Puglia en ik begon een beetje zenuwachtig te worden, want voor zover ik wist was Zuid-Italië (zeg maar onder Rome) één grote chaos op de weg. Niki had ons bijvoorbeeld verteld dat bij Napels niemand zich ook maar iets aantrekt van stoplichten of snelheidsregels. En van Alberta hoorden we dat niemand tol betaalt in het zuiden, omdat de slagbomen van de tolpoortjes altijd open staan. Helaas was dat laatste niet waar, maar het klopt wel dat er hier chaotischer gereden wordt dan in het noorden van Italië en al helemaal dan in Nederland. Gevaarlijke inhaalmaoeuvres, veel te hard of veel te langzaam rijden, bellen of appen tijdens het rijden en altijd pas op het allerlaatste moment remmen. En dit dan het liefst allemaal op smalle, haarspeldbochtige bergweggetjes. Je moet er even doorheen, maar als beloning mag je dan wel kamperen in een nationaal park en zwemmen in de Adriatische zee. Niet gek, toch?