Spring naar inhoud

Auteur: Christo

Gepubliceerd op Geef een reactie op De beste pasta-to-go in Verona

Je bent lekker een dagje in Verona en je hebt honger. Waar moet je dan wat gaan eten? Ook al is er een overvloed aan restaurantjes in de stad, de prijs/kwaliteit-verhouding daarvan laat vaak nogal te wensen over. Of misschien wil je überhaupt niet te veel geld uitgeven. Dan kan een pasta-to-go een goed alternatief zijn. In Nederland hebben we natuurlijk de Julia’s, maar die kan niet in de schaduw staan van zelfs de slechtste pasta-to-go van heel Verona.

De verse tortellini van La Bottega della Gina

Maar wat is dan de slechtste pasta-to-go van Verona? En nog belangrijker, waar kun je de beste pasta-to-go halen? In deze blog stippen we de top 3 pasta-to-go-tentjes aan in het centrum. Ze zitten aardig goed verspreid over de stad, dus waar je ook bent, er is er altijd wel eentje in de buurt. Ik krijg nu al honger, dus laten we snel beginnen.

...lees verder "De beste pasta-to-go in Verona"

4

Gepubliceerd op 4 reacties op De kastelenroute: op de tandem van Verona naar Mantua

Vorige week zijn we een dagje naar Mantua geweest. En naast al het lekkere eten en de mooie plekken is me toen nog iets anders opgevallen: bij de drie grote meren van Mantua begint een fietspad dat helemaal langs de rivier de Mincio naar het noorden doorloopt tot Peschiera del Garda. Daardoor ging er een lichtje bij mij branden: zou je ook van Verona naar Mantua kunnen fietsen? En nu denk je misschien: “Tuurlijk kan dat. Waarom zou dat niet kunnen? Je kan toch ook van Groningen naar Maastricht fietsen, waarom dan niet van Verona naar Mantua? Dat is ook nog eens veel minder ver.” Dat was in ieder geval wat ik dacht toen we hier kwamen wonen. Maar inmiddels weten we dat je zelfs binnen de stad soms niet met de fiets van A naar B kan komen, omdat er een snelweg tussen ligt waar geen fietstunnel onderdoor loopt of omdat de enige brug over de rivier in de wijde omgeving alleen voor auto’s is. Onvoorstelbaar, I know. Maar als je dus wil gaan fietsen in Italië, kun je niet zomaar op de bonnefooi vertrekken, maar moet je op zoek naar een fietsroute. Anders loop je het risico dat je gewoon niet meer verder kunt, tenzij je over de snelweg wil fietsen.

Op deze site kun je kijken waar de fietsroutes lopen in Italië.

Des te leuker dus dat ik dat fietspad van Peschiera naar Mantua had ontdekt. Nu alleen nog kijken of er vanuit Verona een fietsroute op aan zou sluiten. En ja hoor, de ons bekende Ciclovia delle Risorgive loopt van Verona naar de rivier de Mincio, dus zo had ik een route te pakken. Feest! We waren dus net nog in Mantua geweest, maar ik was hier zo enthousiast over dat ik het meteen dit weekend wilde proberen. Pittige tijden, want vanuit ons huis is het zo’n 70 km heen en de volgende dag 70 km terug, maar het was supermooi en we hebben ons hoofd helemaal leeg kunnen fietsen. Ik noem de route bij deze de kastelenroute, omdat je maar liefst vier kastelen kan bezoeken als je deze route volgt. Het begint in Verona met Castelvecchio, het kasteel dat de machtige middeleeuwse Scaliger-familie aan de Adige heeft gebouwd.

Castelvecchio en de Ponte Scaligero, de mooie brug over de Adige. ©️ Wikimedia, Chensiyuan

...lees verder "De kastelenroute: op de tandem van Verona naar Mantua"

6

Gepubliceerd op 6 reacties op Genetische modificatie, hoe werkt dat nou?

Deel 1 - Selectie van het gen: DNA, genen en eiwitten
Veel mensen hebben een mening over genetische modificatie en ze weten ook wel wat ermee bedoeld wordt: ‘het veranderen van de genen van organismen zoals planten, dieren, bacteriën, schimmels en virussen'. Alleen wat de meeste mensen niet weten: hoe doe je dat dan?

Het mosje Physcomitrella Patens ingezoomd met een microscoop. De 'bladeren' van Physco zijn slechts één cellaag dik en als je goed kijkt zie je zelfs de individuele cellen met de bladgroenkorrels.

Dat hangt grotendeels van twee dingen af, ten eerste: welk organisme wil je aanpassen en ten tweede, wil je een gen inbrengen of uitschakelen? In mijn onderzoek houd ik me vooral bezig met genetische modificatie van planten en mossen om de functies en werking van bepaalde eiwitten te kunnen begrijpen. En hoewel deze organismen ontzettend op elkaar lijken, zijn de technieken die we gebruiken om mutanten (organismen die genetisch gemodificeerd zijn) te maken heel verschillend tussen deze twee soorten. Vandaag beginnen we met planten.

...lees verder "Genetische modificatie, hoe werkt dat nou?"

Gepubliceerd op Geef een reactie op Training in Tsjechië
Het uitzicht vanuit het onderzoekscentrum op het terrein met de watervalopstellingen waar de algen groeien.

In het programma van mijn PhD staan buiten conferenties ook een aantal trainingen gepland. Afgelopen week had ik een training over het groeien van algen.  Ik ben samen met mijn collega's van het netwerk afgereisd naar Algatech, een instituut in Třeboň (Tsjechië ) dat onderzoek doet naar de groei van algen en cyanobacteriën op grote schaal, ze hebben een soort watervalachtige opstelling (een zogenaamde Thin Layer Cascade) waar ze honderden liters algen groeien. Deze algen worden gebruikt als voedingsupplement voor zowel mens als dier, omdat ze rijk zijn aan eiwitten, vitaminen en carotenen. Zelf heb ik ook een potje met Chlorella vulgaris gekocht voor Manja, want de algen zijn rijk aan vitamine B12, iets wat erg belangrijk is voor vegetariërs.

...lees verder "Training in Tsjechië"

2

Gepubliceerd op 2 reacties op Fotosynthese en mosjes
Een ingezoomde foto van mijn mosjes (Physcomitrella patens)

In mijn onderzoek kijk ik vooral naar de beschermingsmechanismen van planten tegen te veel licht, omdat te veel licht schadelijk is voor de plant en de groei drastisch kan beperken. Op dit moment ben ik bezig met een transformatie van mos en ik zat laatst een beetje te koekeloeren onder de microscoop. Ik zag allerlei mooi taferelen en pakte vliegensvlug mijn pijlsnelle telefoon om een paar foto’s te maken. Zie hierboven het resultaat van de magische ingezoomde wereld van mijn mosjes.

...lees verder "Fotosynthese en mosjes"

Gepubliceerd op Geef een reactie op Dottore, dottore, dottore del buso del cul! Vaffancul, vaffancul!
Manuelone met een mooi laurierkrans op zijn hoofd, omdat hij net is afgestudeerd!

Als je hier in Italië afstudeert aan de universiteit is dat natuurlijk een groot feest. Dat vier je door heel veel te gaan eten en drinken met je vrienden terwijl zij je als een soort vrijgezellenfeest grandioos voor lul proberen te zetten. Een paar weken geleden is Manuelone (letterlijk: grote Manuel), de masterstudent in onze groep, afgestudeerd en nu mag hij zich dan officieel dottore magistrale noemen. Dat is iets anders dan in Nederland, want daar zou hij een doctorandus zijn.

Gelukkig woont hij niet in Nederland en mochten we het volgende voor hem zingen (hoewel het meestal meer schreeuwen is): “Dottore, dottore, dottore del buso del cul! Vaffancul, vaffancul!”. Wat vertaald kan worden naar dit: “Dokter, dokter, dokter van het kontgat! Fuck you, fuck you!”. Wij denken dat ze proberen te zeggen dat ze heel trots zijn, maar dat je niet naast je schoenen moet gaan lopen. Het levert in ieder geval altijd leuke situaties op, want het liedje wordt door de hele stad en de universiteit geschreeuwd door de vrienden van de desbetreffende verse dottore magistrale.

...lees verder "Dottore, dottore, dottore del buso del cul! Vaffancul, vaffancul!"

2

Gepubliceerd op 2 reacties op Avonturen in Finland
De zee bij Naantali is bevroren!

De titel zegt het al, ik ben op dit moment in Finland. Toegegeven, niet de beste tijd en als het aan mij zou liggen zou ik ook niet zonder Manja zijn gegaan. Ik ben hier voor een conferentie van de SE2B, het project waar mijn PhD onder valt.

...lees verder "Avonturen in Finland"

3

Gepubliceerd op 3 reacties op Zelfgemaakte chilisaus
Alsnog een foto van mijn stookolie

Mijn vader had op vrijdagmiddag altijd vrij en was verantwoordelijk voor wat we die avond zouden eten. Aangezien hij vrijdagmiddag altijd met vrienden ging tennissen en ik tennistraining had waren we alsnog vrij laat thuis. Meestal maakte hij dan als we thuis kwamen wraps die we met z’n drieën (of vieren, want vaak kwam Geraldine ook mee na de training om een film te kijken) voor de tv oppeuzelden. Aangezien wraps altijd wat onhandig zijn om op te eten, zette mijn moeder de kampeertafel neer met een gezellig tafelkleed dat ze zelf gemaakt had. Voor mij zijn wraps met heel veel ‘Sweet chilisaus’ dus ook nog altijd een ontzettende traktatie. Helaas hebben ze hier nergens chilisaus, maar ik keek op internet en kwam bij dit recept. Oftewel zelfs geschikt voor de luie chef, vooral als je gewoon 2 theelepels sambal gebruikt in plaats van de pepers.

...lees verder "Zelfgemaakte chilisaus"

Gepubliceerd op Geef een reactie op Wijn, wijn en nog is wijn
Mocht je nu snel willen beginnen. Bij de Lidl is op dit moment de 'Valpolicella Classico Superiore Ripasso' wijn te koop voor 7 euro, iets wat zelfs voor Italiaanse begrippen niet duur is.

Als er mensen op bezoek komen dan is het natuurlijk aan ons om een lekkere wijn uit te zoeken en over het geheel genomen slagen we daar prima in. Helaas is de informatie waar wij onze keuzes op baseren een beetje achterhaald, omdat onze Italiaanse buren toen we hier net een week woonden probeerden uit te leggen wat de verschillen zijn. Alleen spreken deze mensen geen Engels en wij in die tijd nog geen Italiaans, dus erg veel hebben we er toen niet van begrepen. Toen mijn vrienden hier waren en alles wilden weten over de wijn, kwam ik erachter dat ik er eigenlijk nog niet zo veel van weet. Tijd om te googlen dus en hieronder het resultaat van wat we van de Italiaanse websites hebben kunnen vertalen.

...lees verder "Wijn, wijn en nog is wijn"

Gepubliceerd op Geef een reactie op Woord van de week: fuochi d’artificio

Jaja, we doen gewoon meteen een moeilijke als tweede woord van de week. Fuoco d’artificio betekent letterlijk kunstmatig vuur en zoals je al kunt raden betekent het meervoud fuochi d’artificio dus vuurwerk. We vonden dit een mooi woord van de week, omdat er van de week een man op de parkeerplaats van de uni tegen Christo in het Italiaans begon te ratelen en het enige wat Christo kon verstaan was fuochi d’artificio. Uit de wilde handgebaren van de man bleek verder dat hij wilde vragen of Christo ook vuurwerk had gehoord. Christo had het inderdaad ook gehoord en om een of andere reden stelde dat de man weer gerust en kon ieder z’n weg weer vervolgen.

Ik heb trouwens al tegen iedereen die het wel (of niet) wilde horen zitten klagen (sorry Arwen!) dat ze in Italië met oud en nieuw niet zelf vuurwerk afsteken, maar dat ze een grote vuurwerkshow doen voor iedereen. ‘Klagen? Hoezo klagen? Een vuurwerkshow is toch veel veiliger dan al die Nederlanders die met Romeinse kaarsen in elkaars oog schieten? En het is ook nog milieuvriendelijker dan al die Chinese matten die op elke straathoek een puinhoop achter laten. En wat dacht je van de luchtvervuiling?’ Ja klopt, dat weet ik ook wel, je hebt gelijk. Maar ik vind het gewoon zo leuk om een pakket met fonteintjes te kopen en ze alle 28 achter elkaar af te steken en dan telkens 30 seconden te kijken en ‘ooh, wat mooi!’ te zeggen. Ik ga duimen dat ze toch tegen die tijd in de supermarkt iets van een kindervuurwerkpakket verkopen..