Toen we hier net twee weken woonden, hoorden we voor het eerst over Sigurtà. Onze taaljuf Petra vertelde dat het een van de mooiste en bekendste parken van Italië is en helemaal niet ver van Verona, in Valeggio sul Mincio. Om een of andere reden kwam het er alleen steeds niet van om er een kijkje te gaan nemen. Tot gisteren!
Je bent lekker een dagje in Verona en je hebt honger. Waar moet je dan wat gaan eten? Ook al is er een overvloed aan restaurantjes in de stad, de prijs/kwaliteit-verhouding daarvan laat vaak nogal te wensen over. Of misschien wil je überhaupt niet te veel geld uitgeven. Dan kan een pasta-to-go een goed alternatief zijn. In Nederland hebben we natuurlijk de Julia’s, maar die kan niet in de schaduw staan van zelfs de slechtste pasta-to-go van heel Verona.
Maar wat is dan de slechtste pasta-to-go van Verona? En nog belangrijker, waar kun je de beste pasta-to-go halen? In deze blog stippen we de top 3 pasta-to-go-tentjes aan in het centrum. Ze zitten aardig goed verspreid over de stad, dus waar je ook bent, er is er altijd wel eentje in de buurt. Ik krijg nu al honger, dus laten we snel beginnen.
Afgelopen vrijdag (8 maart) was het internationale vrouwendag, in Italië de giornata internazionale della donna. Ik moet zeggen dat deze dag in Nederland tot nu toe altijd onopgemerkt aan me voorbij is gegaan. Zo niet in Italië! In de stad zie je banners hangen die je feliciteren: ‘Auguri per la festa della donna’. En mensen die elkaar op straat tegenkomen wensen elkaar een fijne vrouwendag. Het zorgde voor een hele gemoedelijke sfeer en ik voelde me opeens best speciaal en verbonden met de andere vrouwen op ‘onze dag’.
Vrouwendag heeft in Italië ook een speciaal symbool: de mimosa, een groen takje met gele bolletjes als bloemen. Je kunt ze overal kopen als cadeau voor vrouwendag en bij de groenteboer mocht iedere vrouw die iets kwam kopen een takje gratis meenemen. Ik heb zelf ook een takje gekocht, toen ze de dag erna voor een euro in de aanbieding waren bij de supermarkt. Tsja, eens een zuinige Hollander, altijd een zuinige Hollander.
...lees verder "Vrouwendag in het archeologisch museum van Verona"
Het Italiaanse openbaar vervoer staat niet erg goed bekend en dat is een understatement. Bijna iedereen die ik erover spreek, heeft er wel eens een slechte ervaring mee gehad. En inderdaad, de meeste bussen rijden niet op tijd en het is niet vreemd als er één minuut van tevoren alleen in het Italiaans wordt omgeroepen dat de trein van een ander spoor vertrekt en iedereen dus ineens begint te rennen. Maar de bussen rijden, de treinen rijden (meestal dan hè) en als je niet al te pietje-precies bent, kun je er veel plezier van hebben.
Trenitalia, Italo, frecciarossa, frecciargento, regionale veloce, binario: wat je allemaal wel niet moet weten om de trein te pakken in Italië. Eerlijk gezegd dacht ik dat het overal in Europa wel zo’n beetje hetzelfde ging qua treinen: kaartje kopen en instappen, simpel toch? Maar eigenlijk is het in Nederland al niet zo simpel, want als je niet weet hoe een OV-chipkaart werkt, kom je ook niet zo ver. Ook Italië heeft zo zijn eigenaardigheden als het op treinen aankomt, dus als je van plan bent om per spoor te gaan reizen in Italië, lees dan eerst even deze tips.
Een van de dingen waar Italianen bekend om staan is hun liefde voor goede espresso, die ze in 1 minuut staand aan de bar achterover slaan of thuis maken met een koffiepotje op het fornuis. Dit koffiepotje wordt moka of caffettiera genoemd of soms, naar het bekendste merk, ook wel Bialetti. Je kunt de moka’s in iedere supermarkt kopen, maar je hebt ook speciale moka-winkels, waar allemaal verschillende types, modellen en kleuren moka’s verkocht worden met alle bijbehorende accessoires, zoals vlamverdelers en speciale koffie. Alleen in Verona zijn er al vier moka-winkels van Bialetti, dus dat zegt wel genoeg over de populariteit.
Ik ben zelf geen grote koffiedrinker, maar zo af en toe een caffè macchiato (‘gevlekte koffie’, vanwege de melk) of een cappuccino (‘hoedje’, vanwege het schuim) gaan er bij mij wel goed in. Daarom leek het me leuk om ook eens te proberen thuis een echte Italiaanse koffie te zetten. Voor Christo hoeft koffie niet zo, dus heb ik een Mokina (mokaatje) gekocht, het kleinste formaat koffiepotje voor een half kopje lekker sterke espresso. Als ik daar sojamelk bij doe, heb ik precies één lekker klein kopje voor mezelf.
...lees verder "Koffie zetten met mijn nieuwe Mokina [hartje]"