Spring naar inhoud

4

Vorige week zijn we een dagje naar Mantua geweest. En naast al het lekkere eten en de mooie plekken is me toen nog iets anders opgevallen: bij de drie grote meren van Mantua begint een fietspad dat helemaal langs de rivier de Mincio naar het noorden doorloopt tot Peschiera del Garda. Daardoor ging er een lichtje bij mij branden: zou je ook van Verona naar Mantua kunnen fietsen? En nu denk je misschien: “Tuurlijk kan dat. Waarom zou dat niet kunnen? Je kan toch ook van Groningen naar Maastricht fietsen, waarom dan niet van Verona naar Mantua? Dat is ook nog eens veel minder ver.” Dat was in ieder geval wat ik dacht toen we hier kwamen wonen. Maar inmiddels weten we dat je zelfs binnen de stad soms niet met de fiets van A naar B kan komen, omdat er een snelweg tussen ligt waar geen fietstunnel onderdoor loopt of omdat de enige brug over de rivier in de wijde omgeving alleen voor auto’s is. Onvoorstelbaar, I know. Maar als je dus wil gaan fietsen in Italië, kun je niet zomaar op de bonnefooi vertrekken, maar moet je op zoek naar een fietsroute. Anders loop je het risico dat je gewoon niet meer verder kunt, tenzij je over de snelweg wil fietsen.

Op deze site kun je kijken waar de fietsroutes lopen in Italië.

Des te leuker dus dat ik dat fietspad van Peschiera naar Mantua had ontdekt. Nu alleen nog kijken of er vanuit Verona een fietsroute op aan zou sluiten. En ja hoor, de ons bekende Ciclovia delle Risorgive loopt van Verona naar de rivier de Mincio, dus zo had ik een route te pakken. Feest! We waren dus net nog in Mantua geweest, maar ik was hier zo enthousiast over dat ik het meteen dit weekend wilde proberen. Pittige tijden, want vanuit ons huis is het zo’n 70 km heen en de volgende dag 70 km terug, maar het was supermooi en we hebben ons hoofd helemaal leeg kunnen fietsen. Ik noem de route bij deze de kastelenroute, omdat je maar liefst vier kastelen kan bezoeken als je deze route volgt. Het begint in Verona met Castelvecchio, het kasteel dat de machtige middeleeuwse Scaliger-familie aan de Adige heeft gebouwd.

Castelvecchio en de Ponte Scaligero, de mooie brug over de Adige. ©️ Wikimedia, Chensiyuan

...lees verder "De kastelenroute: op de tandem van Verona naar Mantua"

Vandaag zijn we voor het eerst in Mantova (in het Nederlands 'Mantua') geweest, een superschattig stadje dat nog geen 50 km van Verona af ligt. We hadden allebei geen idee wat we konden verwachten. Is het groot of klein? Zijn er leuke dingen te doen? Is het net zo toeristisch als Verona of valt het wel mee? We hebben gewoon Mantova ingetypt op de TomTom en we zijn gaan kijken. En daar hebben we totaal geen spijt van!

Het 'lago inferiore' bij Mantova

Toen we aankwamen, zagen we meteen één van de meest opvallende kenmerken van Mantova: het ligt midden tussen drie meren en je rijdt de stad in over een dijk tussen de meren door. Een beetje zoals bij Venetië, maar dan in het klein. De meren hebben behoorlijk oninspirerende namen (lago inferiore, di mezzo en superiore, het onder-, midden- en bovenmeer), maar al het water en het mooie park eromheen geven de stad een hoop frisse lucht, waardoor het er goed toeven is. Je zou zelfs een boottochtje over het meer kunnen maken en in juli en augustus kun je dan ook de bloeiende lotusbloemen zien die hier in het wild groeien (als enige plek in heel Europa!). Maar dat hebben wij natuurlijk niet gedaan 😛

...lees verder "Een dagje naar Mantova"

4

Met m'n ogen dicht in de Arena.

Christo zei laatst ‘Volgend jaar is onze laatste zomer in Verona’. Daar was ik wel even stil van. De laatste zomer? Maar we zijn hier pas net! Het voelt voor mij echt niet alsof we al zo lang weg zijn, maar het klopt wel. Anderhalf jaar zit erop, nog anderhalf jaar te gaan. Voor Christo is het aan de ene kant wel heel fijn dat hij nu halverwege is met z’n PhD. Dat geeft hem wel het gevoel dat er voortgang in zit. Aan de andere kant heeft hij nu dus nog maar anderhalf jaar om al die experimenten, practica, presentaties en zijn thesis voor elkaar te krijgen. Paniek! Maar hij heeft een heel duidelijk idee over wat hij allemaal nog wil en moet doen en wat er precies in z’n thesis moet komen te staan, dus ik heb wel goede hoop dat het allemaal op z’n pootjes terecht gaat komen.

...lees verder "Zijn we echt al op de helft?"

Het kasteel van Montorio in de buurt van Verona (© Tripadvisor)

Het vrachtwagentje van Legambiente was kapot. Maar deze keer echt. Vorige keer bleef alleen de voorste deur niet dichtzitten, waardoor we met een touw de handgrepen van de twee deuren aan elkaar hadden moeten binden om te voorkomen dat de deur bij elke bocht openvloog en ergens tegenaan botste. Deze keer was het de pomp van de motor (als ik het allemaal goed begrepen heb), dus we liepen nu ook het risico ergens onderweg te stranden. Maar Aldo kent geen angst, dus we gingen op weg naar de monteur in San Martino Buon Albergo, ongeveer 20 min. rijden van Verona. Ik was wel een beetje zenuwachtig, maar gelukkig leidde Aldo me af met leuke verhaaltjes over de omgeving. We hebben het kasteel van Montorio gezien en de kerk waar de zoon van Aldo getrouwd is. Maar het leukste vond ik de fabriek van Motta. Aldo vertelde dat ze daar gebak maken zoals pandoro en panettone en ik vond mezelf een hele knapperd, omdat ik zei ‘O, net als Bauli dus’. Maar toen zei hij ‘Jaja, en net als Melegatti en Paluani’ en toen realiseerde ik me pas dat alleen hier uit de buurt dus al vier grote taartfabrikanten komen. Paluani en Bauli komen echt uit Verona, Melegatti uit het dorpje waar wij naast wonen, San Giovanni Lupatoto en de grote outsider hier is Motta, want die komt uit Milaan. Tsja, nu moeten we natuurlijk gaan uitvinden welke de beste is en dat kan alleen maar, je raadt het al, door heel veel taart te eten 😉

En hoe het met het vrachtwagentje afgelopen is? Nou, hij doet het weer hoor! Maar het is altijd afwachten voor hoe lang.

Mijn heldinnen: de Spice Girls (© Popsugar)

En ik vind het fantastisch! Wat is er leuker om te zien dan dat de modetrends van vroeger (Denk Spice Girls, jaren ‘90) nu ook weer helemaal hip zijn bij de ‘jeugd van tegenwoordig’? Hier in Italië zijn de plateauzolen inmiddels niet eens meer alleen voor de echte fashionista’s, maar ook voor huisvrouwen, kinderen en zelfs jongens is het helemaal hip. Is dat in Nederland ook zo? Ik geloof trouwens wel dat er een verschil is met de plateauzolen van de jaren ‘90, want toen was de zool overal even dik en nu zie je vaak dat de zool bij de tenen maar een paar centimeter dik is en dan als een soort sleehak dikker wordt naar de hiel toe. Ik bedoel dus dit:

© Asos

Wie deelt mijn liefde voor plateauzolen en weet of ik straks met een gerust hart ook in Nederland op Spice Girls-schoenen kan lopen of dat ik dan echt uitgelachen word?

4

Een hoekje met kunst in het Libanese restaurantje Elubat.

Toen we naar Italië gingen verhuizen en ik afscheid ging nemen op m’n werk hebben leerlingen me op het hart gedrukt: 'eet maar veel pizza en ijsjes!' En dat heb ik zeker gedaan! Er gaat bijna geen weekend voorbij waarin ik geen pizza eet of op z’n minst een ijsje ga halen. En ook doordeweeks gaat het er goed in hoor. Maar zoals Ernie wijselijk zegt: als je ergens te veel van eet, dan is het daarna niet meer lekker. Dus voor de afwisseling, eet ik ook wel eens wat anders. Pasta bijvoorbeeld 😉 Maar vandaag heb ik het helemaal grondig aangepakt en ben ik gaan lunchen in een Libanees restaurantje. Je moet een beetje je best doen om het te vinden (het is zeker wel een kwartier lopen vanuit het centrum), maar man, dan heb je ook wat!

...lees verder "Vega(n) in Verona: Elubat"