Spring naar inhoud

5

Zo voelt het precies!

‘Dus, spreek je al vloeiend Italiaans, Manja??’ Hahaha, nee. Magari! (= mocht ik willen) Maar in de meeste situaties kan ik me nu gelukkig wel aardig redden. Ik heb bijvoorbeeld vanochtend gebeld om een afspraak te maken voor het onderhoud van de verwarmingsketel. Dan ben ik altijd nog wel een beetje zenuwachtig. En ja, ik schrijf de eerste zin die ik moet zeggen helemaal uit, dan kan ik die gewoon voorlezen zonder na te denken. Maar het lukt wel! En daar ben ik best wel trots op.

Je zou denken dat Italiaans leren steeds makkelijker wordt naarmate je meer leert. Dat dacht ik in ieder geval. En aan de ene kant klopt dat ook, maar aan de andere kant juist helemaal niet. Een voorbeeld hiervan zijn de nieuwe woorden die ik nu moet leren. Aan de ene kant zijn die makkelijker, want de ingewikkeldere woorden die ik nu leer zijn vaak internationaler en daardoor logischer. Woorden voor huis, kind, boom, gooien, fietsen enzo verschillen per taal behoorlijk veel, terwijl bijvoorbeeld il/la candidate = de kandidaat, la fotosintesi = fotosynthese en urgente = urgent. Aan de andere kant zijn de woorden die ik nu moet leren vaak niet meer zo duidelijk. Eerst was het: één woord = één betekenis, zoals gelato = ijsje, lavatrice = wasmachine, fragola = aardbei. Maar nu leer ik sistemazione, wat ‘ordening’, ‘baan’ of ‘onderdak’ kan betekenen. Of deze: valorizzazione is het geven van waarde aan iets. Dat kunnen wij niet eens zeggen in één woord!

...lees verder "Italiaans leren na een jaar in Verona"

6

Deel 1 - Selectie van het gen: DNA, genen en eiwitten
Veel mensen hebben een mening over genetische modificatie en ze weten ook wel wat ermee bedoeld wordt: ‘het veranderen van de genen van organismen zoals planten, dieren, bacteriën, schimmels en virussen'. Alleen wat de meeste mensen niet weten: hoe doe je dat dan?

Het mosje Physcomitrella Patens ingezoomd met een microscoop. De 'bladeren' van Physco zijn slechts één cellaag dik en als je goed kijkt zie je zelfs de individuele cellen met de bladgroenkorrels.

Dat hangt grotendeels van twee dingen af, ten eerste: welk organisme wil je aanpassen en ten tweede, wil je een gen inbrengen of uitschakelen? In mijn onderzoek houd ik me vooral bezig met genetische modificatie van planten en mossen om de functies en werking van bepaalde eiwitten te kunnen begrijpen. En hoewel deze organismen ontzettend op elkaar lijken, zijn de technieken die we gebruiken om mutanten (organismen die genetisch gemodificeerd zijn) te maken heel verschillend tussen deze twee soorten. Vandaag beginnen we met planten.

...lees verder "Genetische modificatie, hoe werkt dat nou?"

2

Mijn tafeltje bij Dulcamara

Dulcamara is een superschattig restaurantje, waar alles bio en vegan is. Het zit niet in de mooiste wijk van Verona, maar het ligt wel heel handig: op loopafstand van zowel de Arena als het station Porta Nuova. En de wijk maakt verder ook niks uit, want als je eenmaal binnen bent, merk je niks meer van de buitenwereld. Je voelt je helemaal zen in de relaxte sfeer van Dulcamara.

...lees verder "Vega(n) in Verona: Dulcamara"

De rijstafdeling bij ons in de supermarkt

Bij Italië denk je waarschijnlijk eerder aan pasta dan aan rijst. En inderdaad, de pasta-afdeling beslaat een complete gang in onze supermarkt. Maar ook de rijstafdeling heeft vier complete schappen, dus dat is niet niks. In Nederland kocht ik altijd graag pandan- of basmatirijst en dat zijn nou juist de enige soorten die hier niet populair zijn en daardoor heel duur. Ook wel logisch, want pandanrijst komt uit Thailand en basmati uit India of Pakistan en wat de Italiaanse boer nie kent, dat vreet ie nie, dus ik moest op zoek naar een nieuwe favoriete rijstsoort.

...lees verder "Italiaanse rijst + recept risotto all’Amarone"

2

Wie jarig is trakteert, dus ik stapte vanochtend vroeg op m'n fietsje naar de pasticceria om pasticcini te kopen voor al m'n collega's. Zo leuk als je mag zeggen 'doe mij maar 16 taartjes' en dat je dan ook nog mag kiezen welke je wil (allemaal verschillende :P) en dat ze het gewoon per kilo verkopen, zodat je uiteindelijk 12 euro kwijt bent. En dan pakken ze het ook nog eens feestelijk voor je in, zelfs als het niet je verjaardag is! Daar word ik echt blij van.

En waar ik ook blij van word: ik weet nu eindelijk waar je verjaardagskaarten kan kopen. Ik had me helemaal suf gezocht bij de supermarkt en verschillende boekenwinkels, maar had alleen kaarten gevonden zonder tekst (met een leuk plaatje van Winnie de Poeh enzo hoor, dat wel). Dus ik trek meteen de  conclusie: verjaardagskaarten, daar doen ze vast niet aan in Italie. Maar wel dus! Ik zag ze ineens in de pasticceria staan: een heel rek vol met zoveel 'auguri' teksten erop als je wil. En ook voor je afstuderen, je eerste comunie, je doopfeestje en allerlei andere gelegenheden. Tsja, daar had ik even niet aan gedacht, om bij de banketbakker te gaan kijken.