Spring naar inhoud

Maand: april 2018

Gepubliceerd op Geef een reactie op Avonturen in Zuid-Italië – specialiteiten uit Puglia

Het is hier zo relaxed in Gargano dat we ons grote masterplan om helemaal in het zuiden van Puglia te komen hebben laten varen en we voorlopig lekker hier blijven. Het enige nadeel daarvan is dat het toeristenseizoen hier pas op 20 mei begint en dat alle restaurantjes en winkels, op één halflege supermarkt na, gesloten zijn. Jammer, want ik had me er juist zo op verheugd om alle lekkere specialiteiten van Puglia uit te proberen! Maar dat weerhoudt me er niet van om toch een lijstje te maken van allerlei lekkere dingen die uit Puglia afkomstig zijn.

Frutti di mare
Christo is dol op pasta allo scoglio (met zeevruchten) en dat komt goed uit, want Puglia bestaat bijna alleen uit één lange kustlijn waar veel gevist wordt. Op de punt van elke baai zie je een trabucco staan, een houten constructie waarmee in vroeger tijden de visnetten werden neergelaten en opgehaald.

Een trabucco bij Vieste (vacanzevieste.it)

In het enige restaurant dat nu open is hier in de buurt serveren ze twee gerechten: pasta met zeevruchten of met tomatensaus. Dat klinkt een beetje karig, maar Christo kreeg op zijn bordje pasta echt van alles en nog wat: mosselen, garnalen, langoustine, inktvis en allerlei soorten schelpjes. Ik weet wel waar we van de week nog een keer moeten gaan eten 😉

Pasta eten in het campingrestaurant

...lees verder "Avonturen in Zuid-Italië – specialiteiten uit Puglia"

4

Gepubliceerd op 4 reacties op Avonturen in Zuid-Italië – op weg naar Puglia
Lekker wakker worden

Het is zo mooi hier in Puglia! Vanochtend werden we wakker met uitzicht op het strand en vanuit de tent kunnen we bijna zo de zee in duiken. Het was wel een avontuur om hier te komen, want we zijn gisteren in zo’n 7,5 uur door 6 verschillende Italiaanse regio’s gereden. Het begon allemaal in de regio Veneto, waar Verona in ligt. We pakten de snelweg richting het zuiden naar Bologna en reden midden door het binnenland over de Po-vlakte. Een heel mooi gebied, wat zó plat is dat het ons wel aan Nederland deed denken, ware het niet dat er elke paar honderd meter een half-ingestort huis nog wat verder staat in te storten, zonder dat iemand zich er wat van aantrekt 😉 Vanaf Bologna namen we de weg richting het oosten naar de Adriatische kust. We reden midden door de regio Emilia-Romagna langs Imola, Forlì en Cesena. Bij Imola zijn we even van de tolweg afgegaan, omdat onze straat in Verona de Via Imola heet en we heel benieuwd waren naar wat voor plek dat zou zijn. Imola heeft een schattig oud centrum en een hele goede pasticceria, waar we twee heerlijke nieuwe gebakjes hebben geprobeerd: een pasticiotto en een ricottina.

...lees verder "Avonturen in Zuid-Italië – op weg naar Puglia"

4

Gepubliceerd op 4 reacties op Avonturen in Zuid-Italië – dag 0
De route van de Autostrada Adriatica (ANWB routeplanner)

Morgen is het zover! We gaan op avontuur naar een heel ander stuk van Italië waar we nog nooit geweest zijn: de regio Puglia, beter bekend als de hak van de laars. Het is morgen bevrijdingsdag in Italië (ook al dachten wij dat de Italianen fout waren in de oorlog, maar daar denken ze zelf anders over) en op 1 mei is het ‘dag van de arbeid’ (dan hoef je dus juist niet te werken ofzoiets..) en dus kunnen we lekker lang op vakantie terwijl we maar een paar dagen vrij hoeven te nemen. Mooi toch? Dat is ook wel nodig, want Puglia is best wel ver, zelfs als je al in Italië bent. Het plan is om over de A14 (E45) van Bologna naar Taranto te rijden. Deze snelweg loopt helemaal langs de Adriatische kust en wordt dus ook wel de Autostrada Adriatica genoemd. De weg is zo’n 750 km lang en is daarmee de op één na langste snelweg van Italië, na de A1 van Milaan naar Napels, de Autostrada del Sole.

We hopen morgen helemaal tot aan ‘de spoor van de laars’ te kunnen rijden, oftewel dat uitsteeksel boven de hak, waar het natuurpark Gargano ligt. Volgens internet ziet het er zo uit, dus ik heb hele hoge verwachtingen:

Foresta Umbra, 'het schaduwbos', het meest dichtbeboste gedeelte van het natuurpark Gargano. (forestaumbra.com)

Gepubliceerd op Geef een reactie op Rome buiten de gebaande paden: 3 tips

Het Colosseum, de Sint Pieter, het Forum Romanum, de Vaticaanse Musea, het Pantheon, de Trevifontein en de Spaanse trappen. Heb je dat allemaal al gezien? Dan wordt het tijd voor de Galleria Borghese, de San Clemente, de San Giovanni in Laterano, de keizerfora en de zuil van Trajanus, het Capitolijns museum en Piazza Navona. Dan heb je alles wel gezien toch? Oh nee hoor, eigenlijk begint het nu pas! Afgelopen januari heb ik in Rome weer wat juweeltjes ontdekt die nog niet compleet platgelopen worden door toeristen. Dus voor iedereen die wel eens wat anders wil doen in Rome dan wat iedereen al doet: hier komen 3 tips.

...lees verder "Rome buiten de gebaande paden: 3 tips"

2

Gepubliceerd op 2 reacties op Fotosynthese en mosjes
Een ingezoomde foto van mijn mosjes (Physcomitrella patens)

In mijn onderzoek kijk ik vooral naar de beschermingsmechanismen van planten tegen te veel licht, omdat te veel licht schadelijk is voor de plant en de groei drastisch kan beperken. Op dit moment ben ik bezig met een transformatie van mos en ik zat laatst een beetje te koekeloeren onder de microscoop. Ik zag allerlei mooi taferelen en pakte vliegensvlug mijn pijlsnelle telefoon om een paar foto’s te maken. Zie hierboven het resultaat van de magische ingezoomde wereld van mijn mosjes.

...lees verder "Fotosynthese en mosjes"

4

Gepubliceerd op 4 reacties op Proberen of negeren: chinotto

Heb jij weleens gehoord van chinotto? Ik liep er toevallig tegenaan op de frisdrankafdeling toen ik een aranciata van 30 cent ging kopen voor Christo, omdat hij daar altijd zo blij van wordt. Ik had er nog nooit van gehoord, maar de naam klonk zo Italiaans dat ik het weleens wilde proberen.  Het ziet er een beetje uit als cola, maar laat je daardoor niet op het verkeerde been zetten, want het smaakt totaal anders. Meer een soort extreem bittere Fanta, waar toch heel veel suiker in zit. Het wordt gemaakt van de chinotto , een kleine, bittere sinaasappel die voornamelijk groeit aan de noordwestkust en in het zuiden van Italië en die buiten Italië eigenlijk zo goed als onbekend is.

De chinotto-boom

...lees verder "Proberen of negeren: chinotto"

1

Gepubliceerd op 1 reactie op Leer me alles over Italiaanse kaas: tomino (+ recept salsa verde)

Bij ons in de buurt zit een beetje een treurig café. Het zit op een straathoek tussen twee drukke wegen, naast een stoplicht en tot overmaat van ramp heb je uitzicht op de tabaccheria, waardoor je er iets te veel mee geconfronteerd wordt hoeveel van de mensen uit de buurt een krasloten- en/of fruitautomatenverslaving hebben. Kan het nog erger? Ja hoor, het café heeft de verdrietige naam ‘Cafè del Sol’ en als je het logo ziet, begin je waarschijnlijk meteen te huilen van binnen.

Het logo van Cafè del Sol...

Maar dit zou ik natuurlijk nooit vertellen als er niet toch een hele goede reden zou zijn om bij Cafè del Sol te gaan lunchen. Het eten is er namelijk fantastisch en ze zijn er supervriendelijk! Ze hebben allerlei soorten kaas, vlees en gegrilde groentes waar je zelf een broodje mee mag beleggen. Of je kiest voor een gerecht zonder broodje, dus bijvoorbeeld een heerijke insalata caprese met mozzarella en tomaatjes of een bord met vlees en gegrilde groenten waar ik Matthea zo van heb zien smullen dat het zeker een aanrader moet zijn. Laatst zag ik iets nieuws op de kaart staan: tomino met gegrilde groenten. Dus ik even gegoogeld, want ik wist niet eens of het vlees of kaas was. Gelukkig voor mij was het een klein kaasje dat een beetje naar camembert smaakt en van binnen gesmolten was. Zo lekker! Vooral in combinatie met de gegrilde groenten, waardoor het niet te machtig werd.

Ziet dit er niet smakelijk uit? Christo had een andere special van de dag genomen: crauti met worst. Dat hebben ze dus ook gewoon!

...lees verder "Leer me alles over Italiaanse kaas: tomino (+ recept salsa verde)"

Gepubliceerd op Geef een reactie op Dottore, dottore, dottore del buso del cul! Vaffancul, vaffancul!
Manuelone met een mooi laurierkrans op zijn hoofd, omdat hij net is afgestudeerd!

Als je hier in Italië afstudeert aan de universiteit is dat natuurlijk een groot feest. Dat vier je door heel veel te gaan eten en drinken met je vrienden terwijl zij je als een soort vrijgezellenfeest grandioos voor lul proberen te zetten. Een paar weken geleden is Manuelone (letterlijk: grote Manuel), de masterstudent in onze groep, afgestudeerd en nu mag hij zich dan officieel dottore magistrale noemen. Dat is iets anders dan in Nederland, want daar zou hij een doctorandus zijn.

Gelukkig woont hij niet in Nederland en mochten we het volgende voor hem zingen (hoewel het meestal meer schreeuwen is): “Dottore, dottore, dottore del buso del cul! Vaffancul, vaffancul!”. Wat vertaald kan worden naar dit: “Dokter, dokter, dokter van het kontgat! Fuck you, fuck you!”. Wij denken dat ze proberen te zeggen dat ze heel trots zijn, maar dat je niet naast je schoenen moet gaan lopen. Het levert in ieder geval altijd leuke situaties op, want het liedje wordt door de hele stad en de universiteit geschreeuwd door de vrienden van de desbetreffende verse dottore magistrale.

...lees verder "Dottore, dottore, dottore del buso del cul! Vaffancul, vaffancul!"

2

Gepubliceerd op 2 reacties op Een nieuw fietsavontuur: naar Forette San Martino
De 'pista ciclabile delle risorgive', het fietspad van San Giovanni Lupatoto naar Valeggio sul Mincio.

Vandaag was het lekker zonnig weer, dus tijd om de tandem te pakken en de omgeving van Verona nog wat verder te verkennen. Deze winter had ik op internet ontdekt dat er afgelopen jaar een gloednieuwe 35 km lange fietsroute was aangelegd die begon in San Giovanni Lupatoto, een dorpje op ongeveer 5 km van ons huis, dus ik zat al heel lang te wachten op een mooie dag om die route uit te gaan proberen.

...lees verder "Een nieuw fietsavontuur: naar Forette San Martino"